Γράφει ο Νίκος Συριγωνάκης*
Δυστυχώς, είναι κοινά παραδεκτό, ότι η Κοινωνία είναι έτσι διαμορφωμένη, ώστε η ένταξη και η Ενσωμάτωση των Ατόμων με Αναπηρία σε αυτήν, να αντιμετωπίζει καθημερινά, πολλά και μεγάλα εμπόδια. Τα πάντα γύρω μας οργανώνονται και δομούνται με βάση τη “φυσιολογικότητα”, η οποία όμως δεν είναι τίποτε άλλο, από μια κοινωνική κατασκευή, με προσαρμοσμένες ταυτότητες και όρους.
Η “φυσιολογικότητα” αντιμάχεται καθημερινά τη διαφορετικότητα, η οποία δυστυχώς ερμηνεύεται ως προβληματικότητα, με αποτέλεσμα την απομόνωση της για να μη διαταράσσεται η κατασκευασμένη ισορροπία.
Η εντύπωση που δημιουργεί η Κοινωνία στα Άτομα με Αναπηρία, ότι δεν είναι αρκετά καλοί, αρκετά παραγωγικοί, αρκετά αποδεκτοί, είναι μια διαρκής ανοιχτή πληγή του θαύματος της Ζωής, στην οποία όλοι είμαστε Συνοδοιπόροι. Έτσι, οδηγούμαστε στο κοινωνικό στερεότυπο, το στίγμα και το ρατσισμό και στην εντύπωση ότι δε μπορεί κάποιος να είναι ισότιμο μέρος ενός συνόλου, εφόσον ξεφεύγει από τις επίπλαστες νόρμες της “φυσιολογικότητας”!
Πώς είναι όμως δυνατόν, να μιλάμε ακόμα για “φυσιολογικότητα”, όταν περίπου 87 εκατομμύρια Άνθρωποι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν κάποια μορφή Αναπηρίας; Πώς είναι δυνατόν να παραβλέπουμε τη πιθανότητα να καταστούμε οι ίδιοι Ανάπηροι και να βρεθούμε ξαφνικά στο αφιλόξενο κοινωνικό περιβάλλον γι’ αυτούς, που εμείς οι ίδιοι δομήσαμε, με τη ψευδαίσθηση της “φυσιολογικότητας” μας;
Είναι πολύ ευκολότερο η Κοινωνία να αλλάξει και να προσαρμοστεί στις ανάγκες των Ατόμων με Αναπηρία, παρά να αλλάξουν εκείνα ώστε να ενταχθούν σε αυτήν ! Είναι πολύ πιο εύκολο και Δίκαιο, να Συνοδοιπορούμε στη Ζωή μαζί τους, παρά να τα “τιμωρούμε” για κάτι που δεν έφταιξαν ή επέλεξαν, απομονώνοντας τα σε μια κοινωνική κατάσταση, περισσότερο Ανάπηρη και από αυτά τα ίδια τα Άτομα.
Με τη σκέψη προσηλωμένη στη συμπερίληψη και την ουσιαστική ενσωμάτωση των Ανθρώπων με Αναπηρία, σε μια Κοινωνία για Όλους, σε μια Κοινωνία Συνοδοιπορίας και όχι “εχθρική” απέναντι σε καθετί διαφορετικό, οφείλουμε καθένας από το δικό του μετερίζι, να προσπαθούμε και να προσβλέπουμε στη διαμόρφωση ενός σχεδίου σταδιακής δημιουργίας μιας ολιστικά προσβάσιμης κοινωνίας με κεντρικό άξονα το κοινωνικό μοντέλο για την αναπηρία, ρυθμίζοντας και αναπροσαρμόζοντας τη καθολική πρόσβαση των Ανθρώπων με Αναπηρία, στο φυσικό και δομημένο περιβάλλον , την ένταξη τους σε κάθε τομέα της καθημερινότητας, τη προσαρμογή της Δημόσιας Διοίκησης με βάση τα λειτουργικά τους γνωρίσματα, την ισοτιμία στις ευκαιρίες, τη διεύρυνση της συμμετοχής τους σε όλα τα προγράμματα δια Βίου Μάθησης , χωρίς περιορισμούς, το δικαίωμα στη Περίθαλψη, τη Παιδεία, την Εκπαίδευση και την Επαγγελματική αποκατάσταση, χωρίς φραγμούς και αγκυλώσεις, τη διεύρυνση της υποστηριζόμενης απασχόλησης και της αυτοαπασχόλησης , καθώς και την ενίσχυση και επιβράβευση των εργοδοτών και των προγραμμάτων επιδοτούμενης εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Πιο επίκαιρη από ποτέ η έκκληση του ποιητή P.Rosegger, προς τους Αυστριακούς Ειδικούς Παιδαγωγούς στο Salsburg το 1912:
«Από την πορεία προς το φως, να μην αφήσετε κανέναν πίσω»!!
* Ο Νίκος Συριγωνάκης είναι Αντιπεριφερειάρχης της Π. Ε. Ηρακλείου και υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος με το συνδυασμό του Σταύρου Αρναουτάκη
