Κείμενο – φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης
Tο μυστήριο με τους Βουλγάρικους χοχλιούς!
Μέχρι τώρα, είχαμε γνωρίσει όλοι μας κάποιες ποικιλίες χοχλιών στη Κρήτη, όπως τους χονδρούς, τους λιανούς, μια άλλη ποικιλία χονδροχοχλιού πολύ μικρόσωμου, κάτι δηλαδή σαν νάνου χονδρού χοχλιού, και φυσικά τα γνωστά χοχλίδια του κάμπου, και τα πετροχόχλιδα του βουνού! Όλα είναι είδη φαγώσιμα, και αρεστά από όλους σχεδόν τους Κρητικούς!
Οι παρατηρητές όμως της φύσης, όπως εγώ, και γενικά εκείνοι που μάθαμε να ζούμε με τα προϊόντα της μάνας γης, εύκολα μπορούμε να παρατηρήσουμε τη διαφορετικότητα σε κάτι νέο! Μιλάμε για τη περιοχή Μεσαράς της Κρήτης, που κάποιοι αντικρίσαμε εφέτος , κι άλλοι από τα δυο τρία τελευταία χρόνια με έκπληξη, ένα νέο είδος χοχλιού, αρκετά όμορφο θα έλεγα, σε κάποια α χωράφια μας!
Οι χοχλιοί αυτοί, βρίσκονται σε διάφορες περιοχές της Μεσαράς όπως μου είπανε, αλλά εγώ τους νεοεμφανιζόμενους αυτούς χοχλιούς, τους εντόπισα στη περιοχή «Περβόλα», κάτω από το ύψωμα του Προφήτη Ηλία. Μια μαρτυρία επίσης είχα ότι βρέθηκαν και στο Ζαρό.
Σαν χοχλιός, έχει δύο κύρια χαρακτηριστικά ο κέλυφος, τις κυκλικές ραβδώσεις στη πλάτη, και από μπροστά μαύρα στίγματα στο άνοιγμα του κελύφους, που μοιάζει σαν να είναι καμένο στα κάρβουνα!
Από ότι μου ανέφερε κάποιος χοχλιδολόγος, που γνωρίζει τη περιοχή Μεσαράς, οι χοχλιοί είναι λέει Βουλγάρικοι, και πως τους διέσπειραν Βούλγαροι τα τελευταία χρόνια σε διάφορα σημεία, για να τους «ανεπιάσουν» στη περιοχή μας, αποσκοπώντας ίσως μια καλύτερη τιμή, λόγω ωραίας εμφάνισης του χοχλιού.
Τελικά όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, γιατί με περισσότερη έρευνα, βεβαιώθηκε η προέλευσή τους!
Από τον Τζίγκουνα οι νέοι χοχλοί!
Ο ραβδωτός αυτός όμορφος χοχλιός, που παρόμοιο δεν είχαμε ξαναδεί στη περιοχή τόσα χρόνια που ζούμε, έχει τη προέλευσή του από τα νότια Κρητικά παράλια, και συγκεκριμένα από το χωριό Τζίγκουνα, το Αντισκάρι μέχρι του Λέντα!
Οι κάτοικοι της περιοχής τους γνωρίζουν πολύ καλά χρόνια τώρα, και τους λένε «μπαρμπαρέζους»!
Κάποιοι ισχυρίζονται πως τους έφεραν κάποτε κουρσάροι από την Μπαρμαριά, και εξ ου και η ονομασία τους! Μας είπε κάτοικος της περιοχής, πως οι χοχλοί αυτοί δεν διασταυρώνονται, και πως φέτος είναι σε αφθονία! Στη περιοχή εκεί τους βρίσκουν κάτω από τα θυμαράκα, σκαλίζοντας το χώμα!
Ο χοχλιός αυτός έχει άλλες συνήθειες, και δεν συχνάζει σε πέτρες από κάτω, σε ελιές επάνω ή σε κουφάλες κλπ. Απλά κάνει τρύπα στο έδαφος και κρύβεται και όποτε θέλει βγαίνει και βοσκάει στα χόρτα!
Ιδανικό μέρος για αυτούς, βέβαια από ότι διαπίστωσα εγώ, είναι οι σωροί από κλαριά ελιάς που έχουν μείνει στο σημείο για ένα μεγάλο διάστημα ένα δυο χρόνια, και όταν αρχίζουν να σαπίζουν, αλλά είναι και ιδανική τροφή για αυτούς! Κάτω από τα κλαριά, τρώνε τα μισοσαπισμένα φύλλα της ελιάς, ή των ξερών χόρτων, που έχουν μαλακώσει από τη βροχή. Όσοι χοχλιοί δεν τρώνε ήδη, οι υπόλοιποι είναι στη τρύπα τους , κρυμμένοι στο χώμα, και δεν φαίνονται, αν δεν σκαλίσει κάποιος τα μαλακά σάπια φύλλα. Ιδανικά μέρη οι πλαγιές που κοιτάνε στην Ανατολή με μεγάλο βαθμό ηλιοφάνειας, και φυσικά ξερά κλαδιά και χόρτα!
Μπαρμαρέσοι, ο νοστιμότεροι χοχλιοί!
Από ότι μου είπε Αντισκαριανός, πρόκειται για τον νοστιμότερο χοχλιό, όπως και αν τον μαγειρέψεις! Το καλοκαίρι τους κάνουν κοκκινιστούς ή γιαχνί, και τα πρωτοβρέξα μπουμπουριστούς!
Δεν αποκλείεται , ο συγκεκριμένος χοχλιός μαγειρευτός, λόγω εμφάνισης, να προσελκύσει γευστικά ακόμα και άτομα που αηδίαζαν στο παρελθόν γενικά τους κοινούς χοχλιούς, και τους απέτρεπε στο να μπουν στη διαδικασία να τους φάνε!
Κατά τη γνώμη μου, ένα πιάτο κοκκινιστούς από αυτούς τους νέους χοχλιούς, θα μπορούσε να σταθεί και σε εστιατόριο πολυτελείας, και να είναι εκλεκτός μεζές της παρέας!
Προσωπικά δεν δοκίμασα τη γεύση τους, αν και είμαι σίγουρος πως θα είναι αρίστη, όμως το ένα πιάτο αυτούς που ήδη βρήκα ζωντανούς, θα τους επιστρέψω ξανά στη φύση στο φυσικό τους χώρο, να πολλαπλασιαστούν, να αυγατίσουν, να αποκτήσει και η Μεσαρά τον χοχλιό αυτό, και μετά βλέπουμε!
