Πρόκειται για μια πολύ υποβαθμισμένη γειτονιά μέσα στις Μοίρες.
Μια γειτονιά που περνούν καθημερινά πάρα πολύ Μεσαρίτες, καθώς είναι ο δρόμος που πηγαίνει στο Κέντρο Υγείας Μοιρών.
Τέρμα ψηλά στην οδό Μιχαήλ Κόρακα…
Μια γειτονιά που τη θυμόμαστε με δρόμο όλο λακκούβες, με νερά στο δρόμο, με χόρτα και σκουπίδια παντού.
Ε, λοιπόν αυτό ο χώρος έχει γίνει αγνώριστος.
Και ξέρετε γιατί;
Γιατί, ένας από τους ανθρώπους που ζουν στην περιοχή, πήρε την υπόθεση απάνω του.
Με δικά του έξοδα και προσωπική εργασία, έδωσε πνοή στην περιοχή.
Ξεκίνησε από το Δημοτικό Βρεφονηπιακό Σταθμό.
Πήρε τα πινέλα και τα χρώματα και τον έβαψε εξωτερικά.
Έβαλε γλάστρες στην είσοδο και φύτεψε λουλούδια…
Καθάρισε την αυλή του από τα χόρτα…
Έφερε την άνοιξη στους μικρούς μαθητές του Σταθμού.
Μάλιστα έφτασε ως το Κέντρο Υγείας Μοιρών, όπου έκανε παρεμβάσεις στον αυλόγυρο και στο δρόμο.
Προχώρησε και στη γειτονιά με εικαστικές, αλλά και ουσιαστικές παρεμβάσεις, που φτάνουν στο σημείο να ρίξει άσφαλτο στις λακκούβες, με δικά του έξοδα.
Γέμισε με γλάστρες το δρόμο, αλλάζοντάς του την όψη.
Έδωσε το χρώμα της ελπίδας, ότι όπου ο άνθρωπος μπορεί, να βοηθά, να στηρίζει…
Δεν ξέρουμε το όνομά του.
Δεν ξέρουμε το πρόσωπό του…
Του αξίζουν συγχαρητήρια…
Επαινούμε την προσπάθειά του και τον αγώνα του…
Μακάρι να υπήρχαν πολλοί σαν αυτόν…
Ο κόσμος μας θα ήταν διαφορετικός…
