Γράφει η Μαρία Μαυρουδή*
Είναι μία ερώτηση ενός αγχωμένου γονέα ο οποίος είτε έρχεται από μόνος του να ρωτήσει για την πρόοδο του παιδιού του είτε τον έχει καλέσει ο εκπαιδευτικός για να τον ενημερώσει.
Τι απάντηση μπορεί να δοθεί σε αυτή την ερώτηση ώστε να μην στενοχωρήσει τον γονέα αλλά ταυτόχρονα να τον ταρακουνήσει αν υπάρχει η υπόνοια ότι το παιδί του ενδεχομένως να έχει κάποιο μαθησιακό πρόβλημα;
Αρχικά πρέπει ο γονιός να καταλάβει ότι πρέπει να τον ενδιαφέρει το δικό του παιδί και μόνο αυτό.
Αν είναι ο τελευταίος μαθητή ή η τελευταία μαθήτρια μέσα στην τάξη δεν παίζει κανένα ρόλο.
Κατά τη γνώμη μου αυτό που μετράει είναι να αποδέχεται ο γονέας εγκαίρως την αδυναμία του παιδιού του τόσο στο μαθησιακό τομέα όσο και στη συμπεριφορά και να προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για την άμεση κ αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του προβλήματος.
Θεωρώ ότι δεν υπάρχει τελευταίος μαθητής αφού κάθε μαθητής είναι ξεχωριστός και μοναδικός.
Κάποιος που υστερεί στα μαθήματα ενδεχομένως να υπερτερεί σε κάποια άλλη δραστηριότητα και τ’ αντίθετο.
Τα παιδιά χρειάζονται ενθάρρυνση κ συνεχώς επιβράβευση ακόμα κ για την ελάχιστη προσπάθεια που καταβάλλουν για να πετύχουν κάτι.
Μία προσπάθεια που για μας φαίνεται εύκολη και ασήμαντη για το παιδί μας μπορεί να είναι ένας μεγάλος και δύσκολος αγώνας.
Για το λόγο αυτό είμαστε κοντά στα παιδιά μας και προσπαθούμε να τα βοηθήσουμε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, χρησιμοποιώντας τρία πολύτιμα συστατικά την υπομονή, την καλή διάθεση και απαραίτητα την καλή συνεργασία…
* Η Μαρία Μαυρουδή είναι Δασκάλα και Υποδιευθύντρια στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Μοιρών
