Κείμενο: Μανώλης Μπούχλης
Με συγκίνηση βαθιά και έντονα συναισθήματα, θέλω να πω σε όλους εσάς που στέλνετε τα μηνύματα σας προς το πρόσωπο μου, ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Ένα ευχαριστώ που μπορεί και κλείνει μέσα του όλα όσα νιώθω για τον τόπο μου την Κρήτη, για την Πατρίδα μου την Ελλάδα, για τους συνανθρώπους μου και για τους συντρόφους μου στις Ειδικές Δυνάμεις και τους τιμημένους Αλεξιπτωτιστές.
Θέλω να σας ενημερώσω, ότι η εκπαίδευση μου έχει ολοκληρωθεί και μου έχει απονεμηθεί τόσο το πτυχίο όσο και η ακριβή μας Πουλάδα, το σήμα των Αλεξιπτωτιστών.
Σέβομαι και τιμώ τις ένοπλες Δυνάμεις, σέβομαι και τιμώ τους αξιωματικούς και εκπαιδευτές μου, σέβομαι και τιμώ όλα όσα προσφέρουν στην πατρίδα την κοινωνία και την κάθε οικογένεια ξεχωριστά, η ύπαρξη και το έργο των Ενόπλων Δυνάμεων σε όλα τα σώματα και τα όπλα.
Ο σεβασμός αυτός όμως, είναι αποτέλεσμα των αρχών και των αξιών της οικογένειας μου, όλων όσων διδάχτηκα από τους παππούδες μου και τους δασκάλους μου στη γη μου τα Σφακιά.
Ποτέ δε σκέφτηκα τίποτε άλλο πέρα από το όμορφο, το δίκαιο και το συνετό. Διότι είναι όμορφο να βρίσκεσαι στο αέρα, στον ουρανό της χώρας μας, είναι δίκαιο να αναγνωρίζονται οι προσπάθειες σου και η περπατησιά σου όπως πρεπιά είναι, να βρίσκεσαι με σύνεση στην πρώτη γραμμή, να ανήκεις στους επίλεκτους και να υπακούς στους ανωτέρους σου για όλα όσα μπορούν να σε μάθουν να σε εκπαιδεύσουν, να σου εμφυσήσουν ώστε να πράξεις όλα εκείνα που κάνουν αυτή τη χώρα περήφανη και ασφαλή.
Αισθάνομαι βαθιά μέσα στο μυαλό και την καρδιά μου, ότι δεν ατίμωσα τίποτε, δεν ντρόπιασα κανέναν, δεν απειλήθηκε ουδείς, δεν στεναχώρεσα έστω και έναν Έλληνα ένστολο ή μη.
Η πράξη μου που τόσο έχει συζητηθεί, αφορούσε όλα όσα το ηθικό μου, η περηφάνια μου, η αφοσίωση μου και το σθένος, το ηθικό μου ανάστημα μου υπαγόρευσαν.
Στις Καταδρομές υπάρχει μία φράση που λέει: Όσο ζεις ανακατέψου με τους καλύτερους και όταν πεθάνεις, πέθανε όπως οι υπόλοιποι.
Και οι καλύτεροι για μένα, είναι όλοι όσοι αναγνωρίζουν αυτή τη χώρα, ποτίζουν αυτή τη γη, δακρύζουν σε κάθε γέννα, αγκαλιάζουν κάθε άνθρωπο, προστατεύουν κάθε παιδί, σκεπάζουν κάθε γέροντα, ανάβουν ταπεινά ένα κερί, σκάβουν αγόγγυστα και χώνουν βαθιά το σπόρο της ελπίδας και της ζωής, κοιτάζουν στα μάτια τους συνανθρώπους τους, υποκλίνονται στο θρήνο και τον πόνο, αποδέχονται και πιστεύουν μέσα στο είναι τους πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε το ίδιο.
Κυρίως όμως οι καλύτεροι είναι, όλοι όσοι γνωρίζουν πως το πιο ανθρώπινο που υπάρχει είναι ο σεβασμός, η κατανόηση και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αξιών του ανθρώπου.
Αποδέχομαι την όποια τιμωρία από τους ανωτέρους μου, την όποια απόφαση τους και είμαι στη διάθεση της πατρίδας μου για ότι μου αιτηθεί.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε όσους αντιλαμβάνονται και επισημαίνουν πως η αγάπη για την πατρίδα την ιστορία και τις θυσίες των προγόνων μας, δεν έχει καμία σχέση ούτε με φασισμό ούτε με ακραίες ιδεολογικές κατευθύνσεις.
Η μόνη μου κατεύθυνση ήταν και είναι από τον ουρανό στη γη, σε μία γραμμή που μου επιτρέπει να ατενίζω την Κρήτη, την Ελλάδα, τον ορίζοντα του κόσμου με αξιοπρέπεια, σεβασμό και ευγένεια.
Μανώλης Μπούχλης
Πτυχιούχος Αλεξιπτωτιστής
Σφακιά Κρήτης
