Τώρα που μεγαλώνω όλο και συχνότερα μου ζητάνε να δώσω φωτογραφίες από παλιές συναυλίες.
Ξεφυλλίζοντας παλιά άλμπουμ βρήκα μια φωτογραφία μου με τον Βασίλη.
42 χρόνια πίσω.
Νέοι και οι δυο κάναμε πρόβα δίπλα σ΄ ένα πιάνο.
Σαν να μ΄ άκουσε δυο λεπτά αργότερα χτυπούσε το κουδούνι του σπιτιού.
“Τι θα γίνει Θανούλη; Ξεκινήσαμε πρόβες για Βύρωνα κι εμένα δεν μου λες; ” μου είπε γελώντας.
“Θα ζήσεις πολλά χρόνια. Τώρα κοιτούσα μια παλιά φωτογραφία μας. Αλλάξαμε Βασίλη” του είπα.
“Σιγά που αλλάξαμε. Εμένα η μύτη μου ευτυχώς παραμένει όπως ήταν”!
Καθίσαμε στο πιάνο.
Τα έχασα για μια ακόμα φορά.
Η φωνή του αναλλοίωτη.
Δυναμικός και θυελλώδης, όπως πάντα.
Λυρικός όπως τότε. Και εκφραστικός όσο ποτέ.
Του το είπα: “Ξέρεις τι δεν άλλαξε Βασίλη; Η φωνή σου. Κι εσύ έτοιμος να τα δώσεις πάντα όλα”
(Κείμενο – Φωτογραφία: Θάνος Μικρούτσικος)
