Της Κατερίνας Γαργανουράκη – Λαζανάκη
Έψαχνε καιρό ο Γιώργος μου να βρει μια τρίκυκλη.
Την είχε υποσχεθεί στα παιδιά μας, χρόνια τώρα…
Και να που ήρθε η ώρα της και ρωτώντας βρέθηκε.
Του τη χάρισε ο ξάδελφος του ο Χρήστος και με τη βοήθεια ξάδελφων και φίλων που αγαπούν τη δουλειά και τα παλιά. την έκαναν καινούρια!
Αρκετές μέρες εργασίας για να απασχολείται το μυαλό και τα χέρια, μα και για να θυμηθούν τα νιάτα τους…
Τότε που όλα φάνταζαν όμορφα και μοναδικά!
Μικρό παιδί ακόμα ήταν όταν τον έβαζε ο πατέρας του μαζί με τα αδέρφια του και κάμποσα ακόμα παιδιά για να πάνε στη θάλασσα…
Στον Κόκκινο Πύργο, αλλά και στα γύρω χωριά!
Μορονι – Παναγιά – Ρουφά – Ζαρο…
Μια διασκέδαση ήταν για όλους τότε.
Όμως έκαναν και αρκετές δουλειές, αφού το αμέσως επόμενο μεταφορικό μέσο από τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια ήταν οι τρίκυκλες ή τετρακυκλες μηχανές…
Φόρτωναν τα ξύλα, τις ελιές, πήγαιναν στα χωράφια τους, έκαναν όλες τις δουλειές τους!
Πήγαιναν στα γλέντια, στους γάμους και όταν γινόταν κάτι τέτοιο στο χωριό, τότε η διασκέδαση μεγάλωνε…
Μαζευόταν τα φιλαράκια και “έπαιρναν” όποια μηχανή τους άρεσε, την έβαζαν μπροστά κι έκαναν βόλτες γύρω γύρω από το χωριό, ενώ ο ανυποψίαστος ιδιοκτήτης γλεντούσε στην πλατεία του χωριού!
Οι βόλτες μας ξεκίνησαν από το Μιχαήλ Αρχάγγελο…
Ευχαριστούμε όλους για τη βοήθεια και τις χορηγίες!
