Κείμενο – Πίνακας ζωγραφικής: Παναγιωτάκης Γιώργος
Μια μέρα με “προβέτζα” στα τέλη του Ιουνίου 1972.Μιά τέτοια συννεφιασμένη μέρα όλα ήταν διαφορετικά στο Λασίθι.
Άλλαζε ο ρυθμός ζωής και η καθημερινότητα των Λασιθιωτών.
Το δυνατό μελτέμι ήταν μιά ευκαιρία να απλώσουν τα πανιά των μύλων για να γεμίσουν οι στέρνες με νερό και να ποτίσουν τις καλλιέργειες.
Δεν ήταν κατάλληλη η μέρα για θέρισμα ή αλώνισμα, ήταν όμως ιδανική για το λίχνισμα και για το δέσιμο των θερισμένων σιταριών και τη μεταφορά τους στο αλώνι.
Ο δροσερός καιρός βοηθούσε ακόμη τη συγκομιδή των οσπρίων (φακής, ρεβυθιών κλπ.)
Αν κάποιος με ρωτούσε, θα απαντούσα ναι, αναπολώ και νοσταλγώ εκείνο τον καιρό, όσο δύσκολη κι’ αν ήταν η ζωή τότε.
(Ελαιογραφία 80Χ60)
