Από Frideriki Karasimou-Ouzounidou
Φίλοι μου, αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω για την κιβωτό του κόσμου και για τις καταγγελίες που την βαραίνουν.
Περίπου για δέκα χρόνια έκανα υποστηρικτική διδασκαλία σε παιδιά της δομής του Κολωνού και ήταν τα καλύτερα χρόνια που βίωσα σε αυτό τον χώρο.
Γνώρισα ανθρώπους με περίσσευμα αγάπης που το μετέδιδαν σε παιδιά που όλοι μας τα βλέπαμε στους δρόμους και στα φανάρια και τα προσπερνούσαμε ενοχλημένοι γιατί χαλούσαν την αισθητική μας.
Πολλά από αυτά τα παιδιά ξέφυγαν από το δρόμο, σπούδασαν, αποκαταστάθηκαν επαγγελματικά, έκαναν οικογένειες και εμείς κοιμησαμε την συνείδηση μας γιατί δίναμε που και που ένα κιλό φασόλια και βέβαια είχαμε και τον παπά τον πανάξιο που σκοτώνονταν τα κανάλια ποιος να τον πρωτοβγαλει για τηλεθέαση.
Και τώρα φίλοι μου σκοτώνονται ποιος να τον πρωτοαποκαθηλώσει, έτσι απλά άκριτα γιατί απλώς απεφάνθησαν οτι είναι ένοχος.
Διαστρεβλώνουν ότι και να πει, χρησιμοποιούν εναντίον του κάθε κουβέντα του, αυτές τις ίδιες κουβέντες που κάποτε τις επικρατούσαν, ξαφνικά έγιναν προστάτες αυτών των ίδιων παιδιών που δεν θα ήθελαν στη γειτονιά τους και στα σχολεία των δικών τους παιδιών, αυτά τα παιδιά που αγκάλιασε αυτός ο παπάς και τα γιάτρεψε από τις πληγές που τους δημιουργήσαμε εμείς οι ψυχοπονιάρηδες.
Πόσο λυπάμαι για όλο αυτό το άδικο, πραγματικά πονάει η ψυχή μου γιατί έζησε από κοντά όλο τον αγώνα του πατρός Αντωνίου και τον συνεργατών του.
Ελπίζω να κοιμούνται ήσυχοι όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι που πήραν από μία πέτρα και λιθοβολούν!!!!!!
