Του Μιχάλη Στρατάκη*
Μη σασε γροικώ να μου λέτε πως επόθανε.
Ανε τονε κατέχατε μια ολιά καλά, δε θα βάζατε στη μπούκα σας τέθιες κουβέντες.
Ποθαίνει, μωρέ, ο Βαλύρης;
Άμα ποθάνει ο βρούχος τσ’ ανταριασμένης θάλασσας, θα ποθάνει κι αυτός.
Άμα ποθάνει το λυσομανητό τση θύελας, θα ποθάνει κι αυτός.
Άμα σταματήσουνε τα σιγαρδέλια να κελαϊδούνε, θα σταματήσει κι η καρδιά του να χτυπά.
Ποθαίνει, μωρέ, ο Σήφης ο Βαλύρης;
Ακόμη κι αν τονε κουλάντρησε ο χάρος στα μπεντένια του, αυτός θα αποδράσει.
Γιατί θεριά σαν τον Σήφη το Βαλύρη, μήτε μπεντένια του χάροντα, μήτε φυλακές των αθρώπω, μήτε κάτεργα τση μοίρας μπορούνε να τα κάμουνε ζάφτι.
Μη σασε γροικώ να μου λέτε πως επόθανε.
Ανιμένετε και θα δείτε πως θ’ αποδράσει κι από του χάρου το βιλαέτι.
Ο Σήφης ο Βαλύρης, το ανήμερο θεριό των Σφακιανών αιμάτων, που δεν τονε στένουνε μήτε σίντερα, μήτε χίλιοι χάροντες.
* Ο Μιχάλης Στρατάκης είναι Δημοσιογράφος με καταγωγή από τις Γκαγκάλες της Μεσαράς
