Κείμενο – Φωτογραφία : Νικόλαος Μαθιουδάκης
Ροτάσι δεκαετία του 1960 μια δεκαετεία που είχε αρχίσει η κάθοδος των κατοίκων απο την Εθιά πρός το Ροτάσι και η αναζήτηση για μιά καλύτερη τύχη τόσο για τούς ίδιους όσο και τα παιδιά τους, όπως και εδω με τον θείο μας το Μανώλη Κακουδάκη και την θεία μας την Ευτυχία που εγκαταστάθηκαν εδω στο ιστορικό σημείο του ΄΄Νταμπαρά΄΄ και εκτός των γεωργικών ασχολιών και η ενασχολησης τους με το γραφικό καφενείο του ‘’Νταμπαρά” που έφτιαξαν και το διατηρούσαν εκεί στην ανατολική άκρη του χωριού.!!
Ενα καφενείο εκεί στην σπηλιά του βράχου, σε ένα μικρό χώρο λίγων τετραγωνικών, αλλά εδώ είναι που λέμε και τέριαζε η παροιμιά ‘’όλοι οι καλοί χωρούνε’’ και έτσι ήταν, με καφετζή τον αείμνηστο Θείο μας τον Μανώλη Κακουδάκη η τον ‘’Μπογιό’’όπως τον εβριχνες και ήταν γνωστός στην περιοχή !!
Ο θείος μας ένας άνθρωπος λεβέντης, ευπαρουσίαστος αλλά και καλός μερακλής που για πολλά χρόνια μαζί με την σύζυγο του την χαμογελαστή και φιλόξενη θεία μας Ευτυχία πορεύτηκαν για όλα τους τα χρόνια κλείνοντας τον κύκλο της ζωής τους σε αυτό το γραφικό περασάρικο σημείο του χωριού!!!
Εκει σε αυτό το σημείο και σε περίοπτη θέση βρίσκετε και το ιστορικό εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής με μεγάλο πανηγύρι στην χάρη του και σε κάθε γιορτή οι παναγυριώτες χωριανοί και ξένοι απαραίτητα να περάσουν για τον καφέ και την ρακί από το καφενείο του θείου που ήταν τα πρωεόρτια και η συνέχεια με τα γλέντια στα καφενεία του χωριού, τότε που το Ροτάσι έσφιζε από ζωή!!
Εκει τους έβρισκες καθημερινά να προσφέρουν καφέ, αναψυκτικά, ρακί και διάφορα άλλα εδέσματα στους χωριανούς και περαστικούς !!! Αξέχαστες και πολλές οι ιστορίες που ειπώθηκαν και διαδραματίστηκαν σε αυτό το χώρο !!!
Ο Γιώργης ο Σαριδάκης σύζυγος της Παπαδιώς όταν έφθανε εκεί με το γαϊδουράκι και κατέβαινε για να παίξουν την κολιτσινα με τον θείο μόλις έμπαινε στον καφενείο δεν έλεγε ….χαίρεται, καλημέρα, η για σας… αλλά εγκάρδια και με έντονη φωνή την φράση… “Καλώς σταδέχθηκες θείε τον ανηψό σου”… με χαμόγελο διαμορφώνντας ευχάριστο κλίμα !!
Εκτός άλλων εκει στο χώρο, για την διασκέδαση τους αλλα και των θαμώνων περαστικών ο θείος είχε αγοράσει και είχε ένα ΠΙΚ- ΑΠ και από τα πρώτα που έκαναν την εμφάνιση τους και κυκλοφόρησαν εκείνα τα χρόνια και σαν θαυμαστής και λάτρης του Κώστα Μουντάκη που τότε μεσουρανούσε, στην πλειονότητα τους εξοπλισμένο με τους περισσότερους δίσκους δικούς του !!!
Αξέχαστο στην μνήμη μου και στα παιδικά μου μάτια, θα ήμουνα 11 χρονών όταν με πήρε η μητέρα μας καλοκαίρι του 1965 και κατεβήκαμε στο Ροτάσι με το μουλάρι και πήγαμε στο κρασάμπελο που είχαμε στην τοποθεσία στα ‘’Μεσοχωριανά’’.!!
Γεμίσαμε ένα καλάθι σταφύλια και στο γυρισμό σταθήκαμε στο καφενείο του ‘’Νταμπαρά’’για μια ολιγόλεπτη στάση,να πχεί το μουλάρι νερό στις γούρνες που έτρεχε τότε άφθονο καθαρό, πηγαίο και δροσερό, αλλά και για μια ανάσα ξεκούρασης να δει και να τα πούνε τον αδερφό της και θείο μας !!
Ένας τόπος και ένα σημείο αναφοράς με πολλές αναμνήσεις και ένα σημείο καθημερινής, στάσης και ξεκούρασης στον κάθε περαστικό είτε με το ζώο είτε με μεταφορικό μέσο,αλλά και η κεντρική διάβαση της παλιάς διαδρομής που σύνδεε εκείνα τα χρόνια το Ροτάσι με το Μεσοχωριό !!!
Μας υποδέχθηκε ο θείος με χαρές ως συνήθως, με ανοικτή διάθεση και χαμογελαστά να απευθύνετε στην μάνα μας και αδερφή του και να τις λέει κατεβείτε ‘’μωρή σύ ’’…έτσι την αποκαλούσε λόγω περίσσιας οικειότητας… να πχήτε μια γαζόζα που τις διατηρούσε δροσερές στην γούρνα μέσα στο νερό !!
Εκει τίς διατηρούσε στίς ζέστες του καλοκαιριού μια και τα ψυγεία τότε δεν είχαν κάνει ακόμα την εμφάνιση τους !!
Άλλες εποχές ατόφιες,φυσικές, αυθεντικές!!!
Πράγματι έτσι έγινε καθίσαμε,στο δροσερό ασκιανό του Βράχου, ξαποστάσαμε όπου εκεί με την παρέμβαση και άλλων θαμώνων έβαλε ο Θείος στο ΠΙΚ-ΑΠ που είχε στο καφενείο και ακούσαμε τον δίσκο του Κώστα Μουντάκη ‘’που είχε κυκλοφορήσει τότε το 1965 απο την ODEON με τίτλο
‘’Ο Κρητικός- Τραγουδιστής- Ερωτόκριτος’’ με τον Κωστα Μουντάκη στήν Λύρα και στο τραγούδι σε μια ωραία και μοναδική αφήγηση και εκτέλεση και τον Γιάννη Ξυλούρη να τον συνοδεύει στο Λαούτο !!!
Φύγαμε αφού χαιρετίσαμε και ευχαριστήσαμε τον θείο για την φιλοξενία και το τρατάρισμα ,αλλά σε όλο τον δρόμο είχα στην σκέψη αυτή την όμορφη εικόνα του κάμπου τόσο από το γραφικό καφενείο του Θείου μέσα στο βράχο,το τρεχούμενο νερό της πηγής, αλλά περισσότερο με είχε συνεπάρει ο ήχος και το άκουσμα από το ΠΙΚ-ΑΠ που ερχόταν ακόμα στα αυτιά μου ,με τον ωραίο τον σκοπό, την αφήγηση τα λόγια, και την καθαρή και μελωδική φωνή του ξακουστού λυράρη !!!
Ακόμα και σήμερα ακούγοντας τον μικρό αυτό δίσκο η σκέψη μου αμέσως γυρνά εκεί που τον πρωτοάκουσα σε αυτό το γραφικό και ιστορικό ποια καφενεδάκι που παραμένει σήμερα κλειστό κρατώντας μέσα του κλειδωμένες πολλές συγκινήσεις και αναμνήσεις σε νοσταλγικές εποχές που έγραψε και άφησε από το πέρασμα του σε αυτό τον ιστορικό ποια χώρο, οι μορφές του αείμνηστου θείου Μανώλη Μιχαήλ Κακουδάκη η του ‘’Μπογιού, αλλά και της θείας μας της Ευτυχίας κόρης του Παδοκωστανταντή εκεί στο αξέχαστο γραφικό καφενείο στην σπηλιά του “Νταμπαρά’’ !!! Στην μνήμη τους, αλλά και στου Μεγάλου Κώστα Μουντάκη που ήταν συναπαντήματα οπως και όλων που φέραμε την αθιβολή τους !!Στην μνήμη τους του θείου Μανώλη και της θείας Ευτυχίας της μητέρας μου και όλων που φέραμε την αθιβολή τους και στην μνήμη (Συναπαντήματα του Κώστα Μουντάκη 32 χρόνια από τον Θάνατο του ). !!
Σημείωση: Στην φωτογραφία ανάμνηση από το καφενείο από δεξιά και οπως βλέπομε Η θεία Ευτυχία και ο θείος Μανώλης Κακουδάκης, ο Δαίδαλος Κακουδάκης Αγροφύλακας τότε, ο Μανώλης Δημ.Βελεγρακης ο Αντώνης Παπά Γιάννη Βελεγράκης, και ο μικρός τότε Νικήτας Πετράκης του (Πετρόκωστα)
