Θρήνος στη Μεσαρά, θρήνος στη Γαλιά…
Ο Γιώργης Χουστουλάκης (Σταθογιώργης) δεν είναι πια στη ζωή!
Γεννήθηκε πριν 68 χρόνια στη Γαλιά.
Άνθρωπος εργατικός, φιλότιμος, άκακος, ευγενικός ήταν από τους Γαλιανούς που ξεχώριζαν.
Αύριο Πέμπτη, 7 Νοεμβρίου 2024 από τον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Γαλιάς, η οικογένειά του συγγενείς και φίλοι θα του πουν το στερνό αντίο.
Η σορός του εκλιπόντος θα βρίσκεται στον Ιερό ναό στις 11:00 π.μ., ενώ η ταφή θα γίνει στο Κοιμητήριο της Γαλιάς.
Το “e-mesara.gr” εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στη σύζυγό του Βιολέτα Παπαμαρκακη, στα παιδιά του Ευστάθιο Χουστουλάκη και Ελένη μαυρουδή και Μαρία Χουστουλάκη και εύχεται η μνήμη του να είναι αιωνία κοντά στο Θεό…
Αφιερωμένο στον ταπεινό, έντιμο, εργατικό και άκακο Γαλιανό Γιώργη Χουστουλάκη…
Της Χαριστής Φανουράκη Κουκουμπεδάκη
Ο Θεός να τον έχει στον παράδεισό του.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του….
Δεν ποχορταίνεις Χάροντα
που να συρομαδιέσαι
και να σε ιδώ σ’ ένα γωνιό
σαν ψάρι να χτυπιέσαι…
Και δεν αφήνεις Γαλιανό
μην τονε κονταρέψεις
Χάροντα που να όψεσαι
να μην ξανακουρσέψεις.
Και την αμάδα σου έριξες σ’ άθρωπο μετρημένο
εργατικό και μπεσαλή
άξιο και τιμημένο…
Το Γιώργη εξεδιάλεξες του Στάθη για να πάρεις
Κι έστεσες μπέτη δυνατό
για να τονε κοντράρεις…
Αντροΰνοξεχωριστή
Χάροντα μακελάρη
ήρθες και δεν τον άφηκες
μιαν αναπνοιά να πάρει…
Πε μου μπρε Χάρε να χαρείς γιάντα γλακάς και μπαίνεις
σ’ αντρόυνα και τη φωθιά του χωρισμού συμπαίνεις.
Γιάντα ζηλεύγεις άπονε ζευγάρια αγαπημένα
κι αρέσει σου να τα θωρείς
να ‘ναι ξεταιριασμένα…
Γιάντα να παίρνεις των παιδιώ κακόσκωτε, τον κύρη
που να τονε η σάρκα σου τα ίδια να παρτίρει…
Να ιδείς κιμέτι Χάροντα
κι είντά ‘ναι να σου παίρνουν
τον άθρωπό σου
και καημό και πόνο
να σου σπέρνουν….
Έσυρες τσι καστόπορτες
φόρά καμες τον άδη
κι εστάθηκες να ποδεχτείς άντρα χωρίς ψεγάδι…
Που δεν εκάτεχε η κακιά
είντα σουσούμια έχει
και πάσκιζε εις τσ’ εργαθιές
κι ας χιόνιζε κι ας βρέχει…
Που να ‘χεις έρμε κι άτιμε
το κρίμα στο λαιμό σου
κι αυτά που κάνεις να τα βρεις
στο δρόμο το δικό σου…
Χάροντα να ‘χες εδικούς
γ-ή κύρη να ποθάνει
να ιδώ την καρκατούρα σου είντά θελα να κάνει…
Αν άντεχες ένα λεφτό του χωρισμού τον πόνο
να ιδώ αν ενταγιάντιζες
κι αν έβγανες το χρόνο…
Λάργαρε Χάρε απ’ τη Γαλιά και μην ξανασιμώσεις
κι άλλο πρικάδι και καημό αθρώπου μπλιο μη δώσεις…
Κι αν πήρες άντρα μερακλή απού τονε ξαθέρι
στου παραδείσου σεργιανά
και ρέμπεται τα μέρη…
Κι είναι με τσι γονέους του
τ’ αδέρφια τα δικά ντου
και με τσ’ αγγέλους σεργιανά
και χαίρετ’ η καρδιά ντου….
