Κείμενο – Φωτογραφία: Μιχάλης Αρβανιτάκης
Σήμερα (χθες) με μεγάλη λύπη αποχαιρετίσαμε για το μεγάλο ταξίδι το Βασίλη Ζαχαριουδάκη, τον θείο τον Βασίλη όπως όλοι τον έλεγαν στη Μεγάλη Βρύση.
Ο θείος ο Βασίλης, ήταν ένας άνθρωπος, ντόμπρος και έμπαινε πάντα μπροστά σε κάθε πρόκληση. Η γνώμη του πάντα μετρούσε για όλους και είμαι σίγουρος ότι ακόμα και από εκεί που βρίσκεται, τα ντόμπρα λόγια του στοιχειώνουν πολλούς ακόμα. Ήταν ειλικρινής και πάντα μιλούσε με πραγματικά γεγονότα όπως ήταν οι γνήσιοι παλιοί Μεγαλοβρυσανοι.
Στον αγώνα μου να καταγράψω ιστορικά γεγονότα του χωριού μου, με βοήθησε αρκετά. Είχα παει αρκετές φορες στο σπίτι του, πίναμε το ρακάκι μας και μου έλεγε γεγονότα και ιστορίες του χωριού μας. Εντύπωση μου έκανε ότι όταν τον ρωτούσα κάτι για να μου το επιβεβαιώσει και δεν το ήξερε μου απαντούσε «δε το κατέχω, ψοματα δε κατέχω να σου πω». Από εκεί κατάλαβα ποσό μεγάλο χάρισμα είναι για έναν άνδρα η ειλικρίνεια.
Προερχόμενος από μια ηρωική, ιστορική, οικογένεια πολλών χρόνων, του Καπετάν Κωνσταντή Ζαχαριουδάκη, τίμησε το χωριό μας και έκανε μια αξιοσέβαστη οικογένεια.
Πάντα πρόσφερε στο Μεγάλη Βρύση μέχρι και λίγες μέρες πριν φύγει από τη ζωή, στήριξε τον Πολιτιστικο σύλλογο του χωριού μας.
Θείε Βασίλη, καλό ταξίδι και σου ευχόμαστε καλή αντάμωση με τα αγαπημένα σου πρόσωπα εκεί ψηλά.
