Στην Πόμπια το έχουν έθιμο τέτοια ημέρα σαν τη σημερινή να προσφέρουν σφουγκάτα στον Άγιο και να μοιράζονται στη συνέχεια στους προσκυνητές.
Έτσι και σήμερα όλες οι οικογένειες του χωριού έφεραν το σφουγκάτο τους στην Πολιούχο της Πόμπιας, τα οποία στη συνέχεια μοιράσθηκαν μαζί με τον άρτο…
Ο λαογράφος κ. Γιώργος Χουστουλάκης διέσωσε μια παράδοση για το «σφουγκάτο του Άι – Γιώργη» την οποία και δημοσιεύουμε:
Κάποτε λέει ήταν ένα παιδί που έπαιζε με τους φίλους του τυχερά παιγνίδια, αλλά όμως όλο έχανε!
Κάπου εκεί κοντά ήταν η εκκλησία του Άη Γιώργη, και σκέφτηκε να μπει μέσα να ανάψει ένα κερί, και να τάξει ένα σφουγκάτο στον Άγιο, και να τον παρακαλέσει να κερδίσει κι αυτό κάποια στιγμή!
Μια μέρα λοιπόν στη γιορτή του αγίου το αποφάσισε, και πήγε σπίτι του και έφτιαξε ένα ωραίο σφουγκάτο περιποιημένο, και ξεκίνησε για την εκκλησία!
Μπήκε μέσα στο ναό, άναψε ένα κερί, άφησε το πιάτο μπροστά στο εικόνισμα του Αγίου και έφυγε!
Μόλις έφυγε το παιδί, μπήκαν αμέσως μέσα τέσσερις προσκυνητές για να προσκυνήσουν, αλλά μόλις είδαν το πιάτο με το σφουγκάτο ζεστό – ζεστό και αχνιστό ακόμα αφού μοσχομύριζε, μπήκαν αμέσως στον πειρασμό και το φάγανε, σκεπτόμενοι πως και σαν Άγιος δεν έχει ανάγκη από φαγητό!‘
Έτσι σκέφτηκαν πως θα ήταν προτιμότερο να του αφήσουν σαν πληρωμή και από ένα χάλκινο κέρμα και να φύγουν!
Άφησαν το κέρμα και πήγαν να φύγουν, αλλά ήταν αδύνατον να κάνουν βήμα! Σκέφτηκαν λοιπόν, μήπως το κέρμα ήταν λόγο για τον Άγιο, και γύρισαν πίσω και έριξαν από ένα ασημένιο!
Πάνε να φύγουν πάλι, αλλά κοκάλωσαν ξανά, και δεν μπορούσαν να φύγουν ούτε τώρα!
Μα τι διάολο, σκέφτηκαν, γιατί δεν μπορούμε να φύγουμε;
Μήπως είναι και πάλι λίγα τα λεφτά;
Ας του ρίξουμε από ένα χρυσό νόμισμα να δούμε!
Γυρνάνε πίσω και ρίχνουν από ένα χρυσό νόμισμα, και πλέον φεύγουν κανονικά!
Σαν κατάφεραν και βγήκαν έξω από την εκκλησία, έλεγαν μεταξύ τους : «Ακριβά είναι τελικά του Άη Γιώργη τα σφουγκάτα»!
