Γράφει ο Κώστας Αντ. Παραδεισανός
Ιούνιος στη Μεσαρά, στις Λούρες συννεφιάζει
μα σ΄ένα σπίτι βρέχει ο Θιός και σιγανά χιονίζει
γιατί μισεύει απρόσμενα η αρχόντισσα Μαρία…
Βαθύς ο πόνος μας, για το απροσδόκητο μεγάλο ταξίδι σου, αγαπημένη μας Μαρία.
Μαρία της αγάπης, της εντιμότητας, του ήθους, της αξιοπρέπειας, της προσφοράς.
Τύχη αγαθή στο διάβα της ζωής σου ο σύντροφός σου Ανδρέας και καρπός της αγάπης σας, τα βλαστάρια σας Μανόλης και Γιώργος και τα εγγόνια σας, Ζωή και Ανδρέας.
Οι ισχυροί συναισθηματικοί δεσμοί των οικογενειών μας, για πολλά χρόνια, μας οδηγούσαν στα μικρά μα ανέμελα καλοκαίρια και στους ατέλειωτους χειμώνες, πάντα με το χαμόγελό σου και περίσσια την αγάπη σου που προσέφερες στις παρέες μας.
Η πόρτα του σπιτιού σας πάντα ανοικτή, όπως και της καρδιάς σου.
Κρατώντας τα αγαπημένα σου βιβλία, ταξίδευες και ταξιδεύαμε κι εμείς μαζί σου.
Μαρία, αγαπημένη μας φίλη, σύζυγος, μάνα, γιαγιά, αδερφή, καμάρι για τους Μπουντουράκηδες και τους Μπαντουβάδες, έκανες όνειρα, μα φεύγεις νωρίς.
Φεύγεις και η οικογένειά σου ανθεί και βλαστοσέρνει με τις αξίες που της κληροδότησες.
Αγαπημένε φίλε-αδερφέ Ανδρέα, να είσαι περήφανος για τη σύντροφό σου, Μαρία.
Αγαπημένοι μου, Μανόλη και Γιώργο, περήφανοι να ‘στε για τη μάνα.
Γιάννη και Σταύρο, να είστε περήφανοι για την αδερφή σας, όπως και όλοι εμείς.
Μαρία, όλοι εμείς οι φίλοι σε ευχαριστούμε για όσα απλόχερα μας προσέφερες. Μα πιο πολύ σε ευχαριστούμε για όσα πήραμε από εσένα:
την αισιόδοξη ματιά, το γαλήνιο χαμόγελο, την τιμιότητα, την αυθεντικότητα, την αγάπη.
Ο ήλιος γέρνει. Λούλουδα μαβιά στολίζουν τη νοτική πλευρά στις Λούρες, τα Ίνια, το Ηράκλειο. Λυπητερό το τραγούδι του δειλινού έχει αρχίσει και αντηχεί στις καρδιές μας.
Αναπαύσου εν Ειρήνη, στη γειτονιά των Αγγέλων, Μαρία μας, κοντά σε πρόσωπα αγαπημένα.
Ζώσα η μνήμη.
Λούρες, 6 Ιουνίου 2024
