Γράφει ο Απόστολος Πηρουνάκης*
Χάρε αχόρταγε μεγάλε μακελάρη
πες μου μεσημεριάτικα ποιος σου κάνε χαμπάρι
Χάρε νεκροκουβαλητη του Άδη, ποιος σ’ έφερε στη στράτα του Μιχάλη.
Του αετού που άγγιξε τη γη και ζήλεψες τα κάλλη,
Με τις μεταξωτές κλωστές δεμένες στη μασχάλη
φτερούγες παντός καιρού μ’ ασήμι κι απ’ ατσάλι.
Παράσημα στο μπέτη σου στσοι ώμους σου γαλονια,
Σε ανεμοδέρναν οι αέρηδες στ’ ουρανού τ’ αλώνια.
Του Κρόνου οι πετριές κ οι κεραυνοί του Δία επέφτανε ομάδι ,
μα εσύ μαέστρος στο πηδάλιο δε βρίσκανε σημάδι.
Και σαν επάτησες τη Γης στο βουλισμενο αλώνι
Χωσά σου στένει ο Χάρος και πετροχάλικα στο δρόμο απλώνει.
Παραπαντίζεις και περνάς μα πιάνει το ‘να σου χέρι,
Σινιάλα κάνεις στους φίλους σου κακό να μην τους έβρει.
Βρηκε την ευκαιρία και πήρε σου τη μηχανή ο μέγας δολοφόνος,
κι έπεψε το μαντατο στη μανα σου
το κλάμα και ο πόνος.
Πιλότε αθάνατε Μιχάλη Φανουρακη ,
μπορεί στη Γη ν’ακουμπησες
μα ζεις ψηλά σε αψηλό χαρακι !!
Αιωνία η Μνήμη σου .
25/9/24
* Ο κ. Απόστολος Πηρουνάκης είναι συνταξιούχος Δάσκαλος από τους Αγίους Δέκα του Δήμου Γόρτυνας
