Κάποια χρονιά από τις περασμένες τις (πιο) δύσκολες τέτοια μέρα, ο Μιχάλης ο Πρίντεζης η ψυχή της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Δήμου Φαιστού, ανέβασε στη σελίδα του ένα κείμενο, γραμμένο από τη μαθήτρια Β΄ τάξης της Μεσαράς…
Τι γράφει η 7χρονη Μεσαρίτισα; «Αγαπητέ Αϊ Βασίλη, μπορεί να μου φέρει τρία δώρα; Το τρίτο δεν είναι για μένα! Είναι για παιδιά προσφύγων, για παιδιά αστέγων, για παιδιά με ειδικές ανάγκες και για παιδιά με καρκίνο. Θέλω να τους φέρεις σπίτι, γονείς και ένα καλύτερο αύριο…»!
Όταν μιλούν τα παιδιά οι μεγάλοι θα πρέπει να σωπαίνουν.
Υποκλινόμαστε στην παιδική σκέψη, στην παιδική αγαθότητα, στην παιδική ψυχή.
Υποκλινόμαστε στο αύριο αυτού του τόπου που μπορεί και λέει αυτά που οι μεγάλοι δεν μπορούν να σκεφτούν και να κάνουν…
Καθώς είναι ευλογημένα…
