Γράφει η Μαρία Μαυρουδή
Ο ασπρομάλλης καλόκαρδος γέροντας αυτές τις ημέρες έχει την τιμητική του.
Είναι ο πρωταγωνιστής των ημερών, ο καλός εκείνος άνθρωπος που σύμφωνα με την παιδική αθωότητα θα εκπληρώσει τις επιθυμίες των μικρών του φίλων φέρνοντας το δώρο που επιθυμούν…
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που κι εγώ σαν παιδί έγραφα το δικό μου γράμμα στον αγαπημένο Άγιο Βασίλη.
Ίσως το παιχνίδι που ζητούσα να μην το έβρισκα πάντοτε την ημέρα της Πρωτοχρονιάς κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο αλλά δεν απογοητευόμουν.
Εγώ συνέχιζα να εκτελώ το χρέος μου να είμαι υπάκουη και συνεργάσιμη όλη την υπόλοιπη χρονιά και ίσως κάποια στιγμή ο καλός μου φίλος θα μου έφερνε και το παιχνίδι που τόσο επιθυμούσα…
Άλλες εποχές, άλλες προτεραιότητες τότε. Συνδεδεμένες με οικονομικές δυσκολίες και αντιλήψεις της εποχής.
Πέρα από τη ζεστασιά και τη θαλπωρή των όμορφων οικογενειακών στιγμών εκείνο που έμεινε χαραγμένο στη σκέψη μου ήταν οι ευχές που έδιναν οι μεγάλοι.
Υγεία να έχετε.
Μία λέξη που για την ανέμελη παιδική ηλικία θεωρούνταν κάτι δεδομένο.
Μα τι υγεία εύχονται αναρωτιόμουν;
Όσο περνούσαν τα χρόνια κατάλαβα… Υγεία το ομορφότερο θείο δώρο που υπάρχει στη ζωή του ανθρώπου.
Ένα από τα σημαντικότερα δώρα της ζωής που δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα άλλο.
Αν έχουμε την υγειά μας τότε…
Υγεία λοιπόν να έχουμε ..Ιδιαίτερα με τα τελευταία δεδομένα που μας ανατρέπουν από τη μια στιγμή στην άλλη τη ζωή, μας αναιρούν τα σχέδια, μας αποβάλλουν την ελπίδα η λέξη αυτή θεωρείται το πιο σπουδαίο και πολύτιμο δώρο.
Επομένως αν είχα τη δυνατότητα να γυρίσω το χρόνο πίσω στο γράμμα που θα είχε προορισμό την παγωμένη Λαπωνία εκείνο θα ζητούσα με μεγάλα γράμματα.
Να έχουμε την υγειά μας και τότε όλα μπορούμε να τα πραγματοποιήσουμε…
