Κείμενο: Γεώργιος Δουλγεράκης
<< ΑΝΕΒΗΚΑ ΣΤΙΣ ΠΛΆΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΌΝΩΝ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΊΣΤΗΚΑ ΤΟ ΜΈΛΛΟΝ ΜΟΥ>>
Μέρα τιμής και υπερηφάνειας να κάνω κατάθεση στέφανου στο ηρώο της Μεγάλης Βρύσης ως προπονητής του Αθλητικού σωματείου ΟΙ ΛΥΚΟΙ σαν ελάχιστο φόρο τιμής για τους νεκρούς αγωνιστές.
Σήμερα ήταν μια ιδιαίτερη μέρα για εμένα προσωπικά γεμάτη συγκίνηση τιμή και δόξα καθώς ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεγάλης Βρύσης και Πρεβελιανών έκανε τα αποκαλυπτήρια στο ηρώο της τιμητικής πλάκας αφιερωμένη στο Διπάππου μου: ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΗ ΖΑΧΑΡΙΟΥΔΑΚΗ του Νικολάου του οποίου η δράση του ήταν γνωστή σε ολόκληρη τη Μεσαρά κατά των Τούρκων. Ο καπετάν Κωνσταντής κληρονομώντας την καπετανιά από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν και εκείνος καπετάνιος στο πλάι του αείμνηστου καπετάν Κόρακα, συνέχισε τη ίδια πορεία με έναν στόχο: την ελευθερία της πατρίδος μας. Ακόμα και μετά την απελευθέρωση της Κρήτης από τον οθωμανικό ζυγό, επί Κρητικής Πολιτείας δηλαδή, είχε ενεργό ρόλο. Συγκεκριμένα τον βρίσκουμε στην επανάσταση του Θερίσου όπου αναφέρεται σαν οπλαρχηγός. Πέθανε σε βαθιά γεράματα σε ηλικία 104 ετών και κηδεύτηκε με δημόσια δαπάνη!!!! Τα κατορθώματα και οι δοξασίες του εναντίον των Τούρκων από στόμα σε στόμα έχουν φτάσει μέχρι σήμερα. Είναι πολύ σημαντικό να μεγαλώνεις με ιστορίες και τέτοια παραδείγματα προγονών σου, τα συναισθήματα πολλά, το χρέος μεγάλο!!
Διακόσια χρόνια από τη μεγάλη προσπάθεια των προγόνων μας για την ελεύθερη Ελλάδα, για την αναγέννηση του έθνους κι ακόμη και σήμερα η ανάγκη για ελευθέρια είναι το ίδιο έντονη. Γι’ αυτό πρέπει να είναι αυτοί οι άνθρωποι το παράδειγμα μας, όπου δημιούργησαν από το τίποτα ‘ΚΑΤΙ’ που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για ένα ελεύθερο έθνος βάζοντας τα με μια ολόκληρη αυτοκρατορία. Γι’ αυτό ο καθένας μας ξεχωριστά Οφείλει και είναι χρέος του να θυμάται αυτούς που θυσιάστηκαν για το ύψιστο αγαθό: ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ…
Λαός που τους αγώνες του
Ξεχνά και δε θυμάται
Στο λήθαργο του μαρασμού
Παντοτινά κοιμάται
«Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης».
Γιάννης Μακρυγιάννης
« Ο λαός. Ο μόνος που μπορεί να βάζει τέλος στις τυραννίες. Που ακόμα κι όταν «χάνονται» οι Επαναστάσεις του, δεν έχει άλλο δρόμο από εκείνον που γράφει: «Πέθανε η Επανάσταση. Ζήτω η Επανάσταση»
Φωτογραφίες: Πολιτιστικός Σύλλογος Μεγάλης Βρύσης και Πρεβελιανών – Γιώργος Δουλγεράκης
