Του Χάρη Βαβουρανάκη*
Η πιο θλιμμένη, η πιο ιερή ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας είναι η Μεγάλη Παρασκευή…
Το κατάλαβα μικρός, μου το μαθε η γιαγιά μου…
Ξυπνούσα πάντα με την καμπάνα αυτόν τον μοναχικό περιοδικό πένθιμο χτύπο….
Μα δε σηκωνόμουν, την περίμενα να γυρίσει από την εκκλησία…
“Σήκω υπναρά… άντε… και του χρόνου θα σε πάρω μαζί μου, να ακούσεις και τα πέντε ευαγγέλια..” μου έλεγε κάθε τέτοια μέρα…
“12 χτες και 5 σήμερα.. Παναγία μου…” έλεγα από μέσα μου, σκεπαζόμουν μέχρι πάνω και έκανα πως κοιμόμουν κάνοντας πως ροχαλίζω…
Ποτέ όμως δεν με έπαιρνε, μ΄ άφηνε να ξεκουραστώ, ήξερε πως ήμουν καταπονημένος από την χθεσινή κατανυκτική Λειτουργία.
Στο δεύτερο ” σήκω υπναρά..” ήμουν όρθιος… ήξερα πως το πρωινό μου, ζεστό ψωμί, από το φούρνο του Ιερωνυμάκη, μόνο με μέλι,- χωρίς βιτάμ – ήταν έτοιμο κι έδινε το τόνο της νηστείας και της ημέρας – το γάλα ήταν εκτός μενού όλη την Μεγάλη Εβδομάδα-.
Καθόταν μαζί μου μιλώντας μου για το συμβολισμό της ημέρας…
Την Σταύρωση του Κυρίου – πάντα έτσι αποκαλούσε τον Χριστό -, την Αποκαθήλωση, τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, την Ταφή Του…
Δεν έκανε καμιά δουλειά του σπιτιού, καμία όμως, ούτε καν να μαγειρέψει, ούτε άφηνε κανένα να το κάνει, ημέρα περισυλλογής και πένθους έλεγε….
Ημέρα απόλυτης νηστείας, το φαγητό μας έτοιμο από τα χτες… λιανοί χοχλοί, βραστοί, με ένα πιατάκι δίπλα που είχε ξύδι… τους βαφτίζαμε εκεί για να παίρνουν γεύση… ασκορβουλάκοι χωρίς λάδι… και παπούλες με λεμόνι…
Ούτε τα πιάτα δεν έπλενε…
Και μετά το απομεσήμερο έβγαινε στην αυλή και το πεζοδρόμιο μας… – μαζί την ίδια ώρα, λες και ήταν συνεννοημένες, όλες οι νοικοκυρές της γειτονίας… η κυρία Κατίνα, η κυρία Φωτεινή, η κυρία Γεωργία, η κυρία Αριστέα, η κυρία Χαρά…- σκούπιζε και σφουγγάριζε για να περάσει το βράδυ ο Επιτάφιος και νάναι λέει καθαρά…!
Μεγάλη Παρασκευή στην Μίνωος… στις γειτονιές του Ηρακλείου…!
* Ο Χάρης Βαβουρανάκης είναι γιατρός και Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ηρακλείου
