Χάριτι Θεού διανύσαμε την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Μας δόθηκε η ευκαιρία να γευτούμε και να ζήσουμε, μέσα από την νηστεία και την προσευχή, την φιλανθρωπία του Θεού τούτη την ευλογημένη περίοδο που μόλις τελείωσε. Τίποτα δεν είναι ίδιο μέσα στη Σαρακοστή. Όλα υπάρχουν για μας και για δική μας ωφέλεια. Όπως οι ακολουθίες οι τόσο διαφορετικές και κατανυκτικές που μας γεμίζουν με λύπη, όχι ανθρώπινη, αλλά θεϊκή, ικανή να μας παρασύρει στη Χάρη και το άπειρο έλεος του Θεού και να μας οδηγήσουν στη μετάνοια.
Γι’ αυτό λένε οι Πατέρες μας ότι η Σαρακοστή δεν είναι μόνο ένας δρόμος, ο μοναδικός για να εννοήσουμε και να βιώσουμε την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα που ακολουθεί, αλλά είναι συγχρόνως και σκοπός αφού μας εισάγει σε στίβο πνευματικό όπου μαχόμαστε πάθη και αμαρτίες.
Ολόκληρη τη Σαρακοστή, από την πρώτη μέρα, ατενίζουμε το Σταυρό της Μεγάλης Παρασκευής. Το Σταυρό που κρίνει τον κόσμο και εμάς.
Γιαυτό και στο τέλος της Σαρακοστής η Αγία μας Εκκλησία ψάλλει: «Την ψυχωφελή, πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, και την Αγίαν Εβδομάδα του πάθους σου, αιτούμεν κατιδείν Φιλάνθρωπε…»
Η Εκκλησία μας υπενθυμίζει ότι αρχίζει η Μεγάλη Εβδομάδα.
Η Εβδομάδα των Παθών και της Αναστάσεως του Κυρίου μας.
Μια εβδομάδα αλλιώτικη. Γεμάτη από μηνύματα.
Η Εκκλησία απευθύνει πρόσκληση σε όλους τους πιστούς.
Μας καλεί στις κατανυκτικές ακολουθίες των ιερών ημερών και μας προτρέπει όχι απλά να γίνουμε θεατές από κοντά, όχι μόνο να συμμετάσχουμε και να εννοήσουμε τα τελούμενα, αλλά να ζήσουμε και να βιώσουμε το Πάθος και την Ανάσταση.
«..εγείρεσθε, άγωμεν εντεύθεν» (Ιωαν. ιδ΄ 31). λέει ο Κύριος στους μαθητές Του λίγο πριν το Πάθος. Έτσι μας καλεί και Εκκλησία μας. Σηκωθείτε να φύγουμε από δώ. Όχι τοπικά αλλά τροπικά.
Και μπορούμε να το κάνουμε και να το εννοήσουμε αφού ζήσαμε μια περίοδο γεμάτη μηνύματα και θείες προκλήσεις. Το κατάλληλο κλίμα για τη Μεγαλοβδομάδα υπάρχει. Προνόησε προς τούτο η σοφία και ο φωτισμός των Αγίων Πατέρων μας με τη Μεγάλη Σαρακοστή που προηγήθηκε.
Τώρα προσκαλούμαστε να ζήσουμε τον Χριστό που σφραγίζει το έργο του με το τίμιο Αίμα Του. Με τη Ζωή Του. Και όπως όταν καλούμαστε επίσημα κάπου μας επιφυλάσσεται θέση όχι απλού θεατή, αλλά ενεργού μέλους, το ίδιο και στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα καλούμαστε επισήμως να γευτούμε την αγωνία του Κυρίου μας ο Οποίος «γενόμενος εν αγωνία, εκτενέστερον προσηύχετο» (Λουκ. κβ΄43).
Καλούμαστε να δούμε κατάματα τον μαθητή που πρόδωσε και να ρωτήσουμε τον εαυτό μας πόσο του μοιάζουμε, αφού η προδοσία δεν είναι μόνο «έργοις» αλλά και «λόγοις». Να προβληματιστούμε και να διδαχτούμε γιατί η μετάνοια του Ιούδα τον έφερε σε απώλεια και γιατί η άρνηση του Πέτρου και η μετάνοιά του τον επανέφερε στη χορεία των μαθητών.
Καλούμαστε να δακρύσουμε μαζί με την αμαρτωλή γυναίκα που έλαβε άφεση.
Καλούμαστε να γευτούμε ελάχιστα «τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην, και προ πάντων, τον σταυρόν, και τον θάνατον».
Καλούμαστε να ζήσουμε πάνω στο σταυρό με τον ληστή και να ομολογήσουμε μαζί του το «μνήσθητι μου Κύριε».
Καλούμαστε να βρεθούμε κάτω από το Σταυρό μαζί με τον «μαθητή ον ηγάπα» γιατί τότε και εμάς θα αγαπά, και στην Παναγία θα πεί «να το παιδί σου» και όταν έχουμε τέτοια Μάνα δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο.
Τελικά κάναμε μια ολόκληρη πορεία για να βρεθούμε στο Γολγοθά ο οποίος είναι το σημείο που κρίνει τον κόσμο ανάλογα σε ποιο σταυρό ανήκουμε.
Και είναι η πορεία αυτή απείρως πιο εύκολη από την πορεία του Χριστού στο Γολγοθά αφού Εκείνος βάδισε μόνος, ενώ στη δική μας πορεία Εκείνος είναι μαζί μας αφού σύμφωνα με τις αψευδείς υποσχέσεις Του «ιδού εγώ μεθ’ υμών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. κη΄20).
Καλούμαστε να ζήσουμε το Μυστήριο και το Θείο Φως του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου. Του κενού μνήματος που είναι σκάνδαλο για την ανθρώπινη λογική, αλλά σωτηρία και μακαρία Ζωή και Ελπίδα και Αγιασμός στους αποδεχομένους στη ζωή τους τη Μεγάλη Σαρακοστή και τη Μεγάλη Εβδομάδα ως περιόδους άσκησης αγιασμού και ανακαίνισης.
Η Αγία μας Εκκλησία μας προσκαλεί τούτη τη Μεγαλοβδομάδα …σε Θάνατο διά Σταυρού και σε Ανάσταση αλλά πάντα μαζί με τον Χριστό.
Για τούτο, λοιπόν, «…δεύτε αναβώμεν…».
Για μας τους Ορθοδόξους, η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα είναι σταθμός στη ζωή μας.
Είναι απαρχή νέας ζωής.
Είναι το κέντρο της πίστης μας και γι΄αυτό ανάλογη πρέπει να είναι και η συμμετοχή μας στις ακολουθίες και στα Σεπτά Πάθη της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας.
Καλή Δύναμη παρά Κυρίου τούτη τη Μεγάλη Εβδομάδα και καλή Ανάσταση.
π. Σ. Α.
