του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*
ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟ αναφέρεται ειδικώς στον «καθ’ ημάς λαϊκισμό» που αφορά φαινόμενο διαρκές και ουσιαστική παθογένεια του εν γένει πολιτικού μας συστήματος. Με τούτο ως προδιάθεση υπ’ όψιν τα εξής:
- ο «καθ’ ημάς λαϊκισμός»
Ο όρος «καθ’ ημάς λαϊκισμός», σε σχέση με όσα καταγράφονται ενταύθα, ανήκει σ’ αυτούς που άσκησαν δημόσια κριτική στον ΠτΔ κ.Προκόπη Παυλόπουλο ενόψει της πρόσφατης συμφωνίας Ελλάδας-FYROM αναφορικώς με την επίλυση του «Σκοπιανού».
Και ενώ ήδη η συγκεκριμένη συμφωνία τελεί υπό την αίρεση των προαπαιτουμένων ώστε να μετονομασθεί η FYROM σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», παραλείπεται από τους «διαμαρτυρόμενους» να αναφερθεί ότι προϋπόθεση της ολοκλήρωσης της συμφωνίας και συνεπώς της κύρωσής της στην εσωτερική έννομη τάξη, είναι πρωτίστως και κυρίως η συνταγματική μεταρρύθμιση της FYROM. Ταυτοχρόνως παραλείπεται από τους ίδιους «διαμαρτυρόμενους» να αναφερθεί ότι: όπως προκύπτει από τις παραστάσεις που μπορεί να μας παρέχει ο δημόσιος λόγος, το προαπαιτούμενο της συνταγματικής μεταρρύθμισης των Σκοπίων ανήκει στις προϋποθέσεις που ο ΠτΔ έχει χαράξει με το δικό του τρόπο και το δικό του λόγο, χωρίς να υποκαθιστά ή να αντικαθιστά το έργο της κυβέρνησης.
Σαφές είναι δε ότι όλοι εκείνοι, οι εν ενεργεία πολιτικοί και μάλιστα πολιτικοί που είχαν κατά καιρούς σημαντικούς θεσμικούς ρόλους, αλλά και όλα εκείνα τα στελέχη κομμάτων, καθώς και τα λοιπά άλλα πρόσωπα που έχουν δημόσιο λόγο, ασκώντας τη συγκεκριμένη δημόσια κριτική τους στο πρόσωπο του κ.Προκόπη Παυλόπουλου, διολίσθησαν στα «επίπεδα του λαϊκισμού».
Η κριτική δε αυτή εστιαζόταν κατ’ άλλους στο ότι: ο ΠτΔ έπρεπε να ασκήσει δημόσια κριτική κατά της συγκεκριμένης συμφωνίας, ενώ κατ’ άλλους στο ότι: ο ΠτΔ έπρεπε να υποβάλει την παραίτησή του από το αξίωμα που του εμπιστεύτηκε η έννομη και συνταγματική τάξη. Και όσοι μεν συντάχθηκαν με την «πρώτη εκδοχή» συγχέουν το ότι ο ΠτΔ μπορεί να απαντά δημοσίως σε ομόλογό του (Αρχηγό ξένου κράτους) και όχι να απαντά σε αξιωματούχους της εσωτερικής πολιτικής ζωής, ενώ όσοι συντάχθηκαν με την «δεύτερη εκδοχή» υποπίπτουν στο ασυγχώρητο σφάλμα να επιδιώκουν εμπλοκή του ΠτΔ στο «πολιτικό παίγνιο». Υποκριτικά δε αποσιωπάται ότι μια «τέτοια διαδικασία παραίτησης» του ΠτΔ, θα κατέληγε σε εκλογές, με αντικειμενικό σκοπό να εξυπηρετηθούν όχι μόνο κομματικά, αλλά και προσωπικά -ιδιοτελή συμφέροντα.
Υπ’ όψιν ότι όλοι όσοι φωνασκούν ασκώντας κριτική στον ΠτΔ με αναφορά στην πρόσφατη συμφωνία Ελλάδας-FYROM παραλείπουν να αναφέρουν ότι τη συγκεκριμένη συμφωνία δεν την διαπραγματεύτηκε ο ΠτΔ, δεν την συνομολόγησε, δεν την επικύρωσε, αλλά ούτε και την κυρώνει στην εσωτερική έννομη τάξη. Η κύρωση αφορά αρμοδιότητα του Νομοθετικού Σώματος, ήτοι η Βουλή καλείται να τοποθετηθεί.
- έννομο αγαθό ο σεβασμός στο Θεσμό
Κοντολογίς, ο άκρατος λαϊκισμός των αμέσως προσφάτων ημερών έβαλε όχι μόνο κατά του προσώπου του ΠτΔ, και μάλιστα αναιτιολογήτως, αλλά και κατά του Θεσμού του ΠτΔ.
Η κριτική που ασκήθηκε στο πρόσωπο του ΠτΔ κ.Προκόπη Παυλόπουλου πέραν του λαϊκισμού που τη χαρακτήριζε ήταν και ατυχής. Και τούτο διότι ήταν αυταπόδεικτη η πρόθεση των «διαμαρτυρομένων» όπως προαναφέρθηκε.
Ωστόσο, είναι δεδομένο ότι ο ΠτΔ (ο όποιος Πρόεδρος) δεν συμπολιτεύεται δεν αντιπολιτεύεται και δεν διαπολιτεύεται. Ο ΠτΔ είναι υπεράνω προσώπων και πραγμάτων. Ο ΠτΔ είναι ο θεματοφύλακας του πολιτεύματος και ο ρυθμιστής του πολιτεύματος. Οι ρυθμιστικές δε αρμοδιότητες του ΠτΔ τυποποιούνται, θεσπίζονται και απονέμονται κατευθείαν από το Σύνταγμα.
Συνεπώς, καθήκον όλων είναι ο σεβασμός στο Σύνταγμα και στο Θεσμό του ΠτΔ, με βάση και το κριτήριο ότι ο Θεσμός δεν έχει στοιχεία Προεδρικού χαρακτήρα. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία την οποία πρώτος ο σημερινός ΠτΔ ορκίστηκε να υπηρετεί –και υπηρετεί.
Με βάση όλα τα προαναφερόμενα, σε όλους εκείνους οι οποίοι ασκούν κριτική με βάση προσχήματα ιδιοτελούς σκοπού, θα πρέπει να τους υποδειχθεί ότι όταν οι Θεσμοί εμπλέκονται στο «πολιτικό παίγνιο», ενώ επιβάλλεται να έχουν πάγιο, διαρκή, αντικειμενικό και υπερκείμενο χαρακτήρα και αποστολή, τότε η συγκεκριμένη εμπλοκή τους ενσωματώνει αυτοδικαίως το στοιχείο της εσωτερικής αντίφασης αλλά και της αυτοκαταστροφής (βλ. «Παλάτι» της ελληνικής προδικτατορικής περιόδου -για να μην λησμονούμε τα καθ’ ημάς).
Με τούτα τα δεδομένα το καθήκον του πολιτικού κόσμου του δημοκρατικού τόξου, αλλά και των πολιτών είναι η υπεράσπιση του Θεσμού ως του πρώτιστου έννομου αγαθού για την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος. Ας ευχηθούμε ότι παρόμοιες «παρεμβάσεις» δεν θα υπάρξουν στο μέλλον.
- περί της «Επιτροπής Μπαντεντέρ»
Πολλοί από τους κρίνοντες δεν αναλογίζονται και τις δικές τους ευθύνες, αλλά ούτε και προβαίνουν σε δημόσια αυτοκριτική. Δεν τους προβληματίζει η δική τους σιωπηρή άρνηση, ή σκόπιμη αποχή σε κρίσιμο στάδιο του «Σκοπιανού ζητήματος». Ή μήπως δεν είναι αληθές ότι η Ελλάδα παρέλειψε τα όσα όφειλε να πράξει, για την πρόταση της «Επιτροπής Μπαντεντέρ» που συγκρότησαν τα τότε Κοινοτικά Όργανα, προκειμένου να κριθεί εάν τα Σκόπια είχαν τις προϋποθέσεις να γίνουν «κράτος» και με «ποιό όνομα»;
Ενθυμείται ο κ.Αντώνης Σαμαράς ότι προτίμησε να μην συμμετέχει η Ελλάδα στην Επιτροπή;
Καθήκον είναι ο αναγνώστης να πληροφορηθεί ότι η «Επιτροπή Μπαντεντέρ» λειτούργησε ερήμην της Ελλάδας, καθόσον στη σύνθεση της Επιτροπής δεν εστάλη το πρόσωπο που επιβαλλόταν από τις περιστάσεις και τον ουσιώδη τύπο. Ως εκ τούτου ερήμην της Ελλάδας η «Επιτροπή Μπαντεντέρ», αγνοώντας τα προκλητικά στοιχεία του έντονου αλυτρωτισμού, του εθνικισμού και της ασύμμετρης προπαγάνδας των Σκοπίων (δεδομένου μάλιστα ότι είχαν τυποποιηθεί και σε συνταγματικό κείμενο), προσχώρησε στην άποψη ότι: «η Δημοκρατία της Μακεδονίας ικανοποιεί τις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την αναγνώριση νέων κρατών στην Ανατολική Ευρώπη …, που υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 16-12-1991».
Ιδού όμως την παράλειψη αυτή του κ.Αντώνη Σαμαρά πως την σχολιάζει ο αείμνηστος Γεώργιος Ράλλης.
- οι εκτιμήσεις του Γεωργίου Ράλλη
Ο πρώην πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης, έχει εκδώσει βιβλίο με τίτλο: «Εις ώτα μη ακουόντων». Αφηγείται δε τα εξής:
«Στις 17 Δεκεμβρίου 1991, ακούοντας από το ραδιοσταθμό “Σκάι” τις απαντήσεις του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών… αισθάνθηκα τύψεις για την παλαιότερη αμφισβήτηση εκ μέρους μου των ικανοτήτων του κ. Α. Σαμαρά» (βλ. σελ. 30). Στη συνέχεια ο Γεώργιος Ράλλης τοποθετείται με τα εξής: «Μια ημέρα αργότερα, όταν είδα την απόφαση, διαπίστωσα ότι, σε αντίθεση με τις διαβεβαιώσεις του κ. Σαμαρά, η απόφαση εκείνη δεν εξασφάλιζε, δυστυχώς, την αποφυγή ονομασίας με τη λέξη “Μακεδονία”… Η προσεκτική ανάγνωση του κειμένου της αποφάσεως με έπεισε ότι ο χειρισμός του Έλληνα υπουργού των Εξωτερικών ήταν εντελώς λανθασμένος» (βλ. σελ. 31).
Με τούτα τα δεδομένα καλό θα είναι πριν την άδικη κριτική να προϋπάρχει και η αυτοκριτική. Για να μην λαϊκίζουμε…
——————————————–
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC- EU).
