Πλήθος κόσμου έδωσε το «παρών» στο τελευταίο «αντίο» στον αγαπημένο καλλιτέχνη και ερμηνευτή, Γιώργο Σκαρπαθιωτάκη στον ΙΝ του Αγίου Παύλου Κω και στην συνέχεια συνοδεύοντάς τον με βιολιά, λύρες και λαούτα, στην τελευταία του κατοικία στο νέο κοιμητήριο Κω.
Τον σπουδαίο Κρητικό-Κώο καλλιτέχνη αποχαιρέτησαν συγγενείς, φίλοι και γνωστοί του από την Κρήτη και την Κω, με το φέρετρο πλαισιωμένο τιμητικά από μέλη του Συλλόγου Κρητών Κω «Ο Τάλως» του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος, με τις παραδοσιακές φορεσιές.
Στην εξόδιο ακολουθία προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ ο οποίος μίλησε για το μυστήριο του θανάτου ως μετάβαση στην αιώνια ζωή. Και αυτή η αίσθηση της αιωνιότητας είναι που δίνει ελπίδα και κίνητρο στον άνθρωπο να κάνει και τους γύρω του κεφάτους και χαρούμενους, όπως ήξερε πολύ καλά να κάνει ο Γιώργος.
Εκ μέρους της οικογένειας, ο μπατζανάκης και δικός του άνθρωπος και στενός συνεργάτης, δημοσιογράφος και συγγραφέας, Νίκος Δημαράς με τον δικό του μοναδικό τρόπο περιέγραψε πολύ εκφραστικά την πορεία του Γιώργου ως ανθρώπου και καλλιτέχνη με σημείο αναφοράς την τιμητική για τον Γιώργο εκδήλωση με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων προσφοράς του στη μουσική και στο τραγούδι, παρουσία του στιχουργού Φίλιππου Γράψα, στο Ρωμαϊκό Ωδείο Κω.
Το ψήφισμα του Συλλόγου Κρητών Κω «ο Τάλως» ανέγνωσε ο π. Ιωάννης Κουτάντος.
Ο Γιώργος Σκαρπαθιωτάκης γεννημένος στην Κρήτη πριν από 70 χρόνια και ζώντας τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην Κω, όπου δημιούργησε την δική του οικογένεια με την αγαπημένη σύζυγό του Χρύσα, τα παιδιά Ελισσάβετ και Μαριλένα με τα εγγόνια που του χάρισαν, έγραψε την δική του λαμπρή ιστορία στο μουσικό στερέωμα του νησιού και του νοτίου Αιγαίου γενικότερα.
Αστείρευτο ταλέντο και πηγαία έκφραση, με εκατοντάδες γλέντια και εμφανίσεις, μαζί με όλους τους τοπικούς παραδοσιακούς καλλιτέχνες από τον αείμνηστο Γαβρίλη στο βιολί έως την Άννα Καραμπεσίνη, αλλά και δικά του τραγούδια και μουσικές δημιουργίες που άφησαν το δικό τους ξεχωριστό αποτύπωμά στην μουσική και την παράδοση του τόπου μας.
Λεβέντης, αγέρωχος και αλύγιστος ως το τέλος με το χαμόγελο, όπως είπε ο Νίκος Δημαράς στον επικήδειό του, δεν άφησε τον παραμικρό αναστεναγμό ή δάκρυ παρά το «στρίμωγμα» της ασθένειάς του για να μην λυπήσει κανέναν γύρω του.
Αμέσως μετά την εξόδιο ακολουθία τον συνόδευσαν με βιολιά και λαούτα (δυοσμαράκι, χαρκίτικο, της αυγής) οι συνάδελφοι του μουσικοί περνώντας τον από το γειτονικό στον ναό σπίτι του (με τον κόσμο να χειροκροτά θερμά) και στην συνέχεια με λύρα και λαούτο για την τελευταία του κατοικία στο νέο κοιμητήριο Κω, με τον π. Ιωάννη να τον αποχαιρετά με μαντινάδες αλλά και μηνύματα αιωνίου ζωής.
Καλή ανάπαυση και καλό παράδεισο καλέ μας Γιώργο!
Σε ευχαριστούμε για όλα!
Να σημειώσουμε ότι ο Γιώργος καταγόταν από το Τυμπάκι (από τον πατέρα του) και από τα Μάταλα (από τη μητέρα του).
Πηγή: aegeanews.gr
