Η χλωρίδα της Ελλάδας είναι η πιο πλούσια της Ευρώπης και ανάμεσα στις δέκα πλουσιότερες του κόσμου. Μόνο στην Κρήτη πάνω από 80 διαφορετικά είδη άγριων χόρτων μαγειρεύονται και αντίστοιχοι αριθμοί ισχύουν σε πολλές περιοχές της χώρας. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι η σχεδόν ξεχασμένη συλλογή τους σήμερα γίνεται μόδα.
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70 κάθε εκδρομή με γεύμα σε εξοχική ταβέρνα πέριξ των Αθηνών συμπεριελάμβανε στο πρόγραμμα και μάζεμα άγριων χόρτων. Αξεσουάρ απαραίτητα, ένα μυτερό μαχαιράκι κουζίνας και μια σακούλα που εμφανίζονταν ως διά μαγείας στα Μ χέρια των κυριών μετά την παραγγελία και με την μπίρα που έφτανε στο τραπέζι. Μέχρι να ψηθούν οι μπριζόλες και τα παϊδάκια και οι κύριοι να πιουν το πρώτο παγωμένο ποτήρι με έναν γρήγορο μεζέ, εκείνες έπιαναν τα διπλανά χωραφάκια και τις πλαγιές και γέμιζαν στα γρήγορα τις σακούλες τους με ζοχιά και αγριοράδικα, μαντελίδες και παπαρούνες. Τα αναγνώριζαν από μακριά, όπως και τους τόπους όπου ευδοκιμούν, δεν έχαναν χρόνο κατευθυνόμενες σε κομμάτια γης χωρίς ενδιαφέρον. Την ώρα που τα ψητά ακουμπούσαν στο τραπέζι, οι σακούλες ήταν ήδη γεμάτες και εκείνες στη θέση τους. Με το πέρασμα των χρόνων η συνήθεια μάλλον θεωρήθηκε μπανάλ για τους νέους αστούς, η ταχύτατη οικοδόμηση εξαφάνισε τους λειμώνες και τα μόνα άγρια χόρτα που περνούσαν τις πόρτες των διαμερισμάτων μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν όσα έβρισκαν σε λαϊκές, και αυτά σε ποικιλία ελάχιστη.
Τα χρόνια όμως που η πρωτεύουσα εξελισσόταν σε μητρόπολη και οι εσωτερικοί μετανάστες από την επαρχία μετατρέπονταν σε αστούς, ξεχνώντας τις συνήθειες της ιδιαίτερης πατρίδας τους και αντικαθιστώντας τες με εκείνες της πόλης, η περιφέρεια συνέχιζε να ζει σε διαφορετικούς ρυθμούς. Από τα τέλη Γενάρη και μέχρι ο καλοκαιρινός ήλιος να αποτρέψει οριστικά κάθε βλάστηση, τα άγρια χόρτα αποτελούσαν βασικά συστατικά της διατροφής τους, ενώ άνδρες και γυναίκες μάθαιναν από γενιά σε γενιά ποια είναι εκείνα που «λαχανεύονται», που είναι βρώσιμα. Σε κατσαρόλες, πίτες και σαλάτες, ως πρωταγωνιστές ή ως κομπάρσοι, τα χόρτα δεν έλειπαν ποτέ.
Στις Κυκλάδες, στα βραχονήσια που δεν σταματά σχεδόν ποτέ να φυσάει, όπου οι καλλιέργειες είναι εν πολλοίς άνυδρες και δύσκολες, το γιαλοράδικο, οι μαντελίδες, το τουρκόχορτο, οι καρύδες, τα λιφονάκια, οι αβρωνιές και τα αγριοσπάραγγα προσφέρονται σε όλους, τροφή γεμάτη αρώματα και γεύση, το δώρο των θεών στους κατοίκους αυτών των άγριων τόπων.
Η Κρήτη δεν ζει χωρίς χόρτα κι ας μην μπορούν σήμερα κοπέλες κι αγόρια να αναγνωρίσουν πάνω από 6-7 διαφορετικά, και αυτά με δυσκολία. Για περισσότερα από 80 διαφορετικά είδη μιλούν οι γνώστες, που στην υπερβολή τους μπορεί να φτάσουν και τα 200. Ο «εκπολιτισμός» και η ευκολία του σούπερ μάρκετ έδιωξε τον κόσμο από τη συλλογή άγριων χόρτων, όμως, καθώς έγιναν μόδα και τα ζητούν στα εστιατόρια, επαγγελματίες τροφοσυλλέκτες πήραν τα βουνά και τις παραλίες. Λόγω απρόσεκτης και βίαιης συγκομιδής πολλά είδη κινδυνεύουν με εξαφάνιση, όμως ελπίζουμε ότι η αλόγιστη εκμετάλλευση της φύσης θα σταματήσει πριν να είναι πολύ αργά.
Σήμερα, που το foraging έχει γίνει τάση και τρόπος βιοπορισμού κάποιες φορές, το μάζεμα των χόρτων μπαίνει στην κατηγορία του σύγχρονου lifestyle. Τα απαραίτητα αξεσουάρ μπορεί να είναι ένας σπαστός σουγιάς Opinel ή ένα μαχαίρι Laguiole και οι υφασμάτινες τσάντες να είναι σχεδιασμένες από καλλιτέχνες, όμως το ζητούμενο παραμένει πάντοτε το ίδιο. Τα άγρια χόρτα της Ελλάδας έχουν μοναδική γεύση και μεγάλη ιστορία.
Δείτε ΕΔΩ τα άγρια χόρτα όπως τα παρουσιάζει το olivemagazine.gr