Την Γερόντισσα Γαλακτία δεν την γνώριζα. Έτυχε όμως να την πληροφορηθώ. Έκανα ταξίδι από την Αθήνα και την επισκέφθηκα το καλοκαίρι του 2019. Την περίοδο εκείνη είχα σχέση με μια κοπέλα η οποία με πίεζε να προχωρήσουμε στην ολοκλήρωση. Ο πνευματικός μου με παρότρυνε να το κάνω, λέγοντας μου πως αφού αγαπάμε ο ένας τον άλλον και υπάρχει η προοπτική σοβαρής εξέλιξης της σχέσης δεν είναι μεμπτό. Εγώ ωστόσο δεν αναπαυόμουν, γιατί αυτό που μου έλεγε ήταν άκρως αντίθετο με τα πιστεύω μου. Μετά από αρκετή σκέψη, και όντας μπερδεμένος μέσα μου, βρήκα έναν Μητροπολίτη και είπα τον λογισμό μου. Εκείνος με παρέπεμψε στην Γερόντισσα Γαλακτία στην Κρήτη. Έκανα το ταξίδι και με υποδέχτηκαν με χαρά. Η γιαγιούλα έλαμπε και ευωδίαζε! Έβγαζε από μέσα της ένα μυστικό αλλά δυνατό φως που δύσκολα μπορούσες να την κοιτάξεις. Ειρήνη βασιλεύει εκεί. Η ειρήνη του Θεού! Με πόση αγάπη με αγκάλιασε! Μου είπε επιτακτικά: «φύγε από τον τάδε (είπε το όνομά του) γιατί θα σε καταστρέψει»! Επειδή το όνομα αυτό είναι του συνεταίρου μου (είναι όχι πολύ συνηθισμένο όνομα), που είναι καλός μου φίλος και ποτέ δεν δυσκολευτήκαμε μεταξύ μας, λυπήθηκα. Λυπήθηκα πολύ… Η γιαγιούλα δεν άκουε. Είπα στον π. Αντώνιο γιατί στενοχωρήθηκα. Μου απάντησε ότι αποκλείεται να εννοεί τον συνεταίρο σου. Η γιαγιούλα αμέσως διευκρίνισε. Κατάλαβε την ένστασή μου με τρόπο πνευματικό. «όχι αυτόν που νομίζεις! Τον παπά που θα είναι ξώπαπας! (που θα τα πετάξει, που θα παύσει να είναι ιερέας). Αυτός παιδί μου βάζει πέπλα στα μάτια των ανθρώπων και δεν τους αφήνει να βλέπουν καθαρά το Χριστό. Εσύ φύγε τώρα!!!».
Αμέσως αντιλήφθηκα και θαύμασα! Απάντησε στο ερώτημα για το οποίο ήρθα! Έπειτα φανέρωσε την επαγγελματική μου ιδιότητα, μου περιέγραψε πώς δουλεύω και άλλα θέματα της προσωπικής μου ζωής! Έφυγα αέρινος, ανάλαφρος, παραδεισένιος…
Τον Φεβρουάριο του 2020 ζήτησα να την ξαναδώ. Τότε δεν δεχόταν πλέον πολλούς επισκέπτες. Με άφησε ο π. Αντώνιος και τον ευχαριστώ. Πήγα στις 4 Φεβρουαρίου. Με απασχολούσε το θέμα, τι να κάνω στη ζωή μου. Να γίνω μοναχός ή να ακολουθήσω τον έγγαμο βίο; Η παλαιά σχέση μου δεν προχώρησε τελικά. Έπειτα σκεφτόμουν, αν νυμφευθώ, πώς θα συνυπάρχω με την γυναίκα μου και μετά θα προσεύχομαι; Πως είναι δυνατόν να συνδυάζεται η συνεύρεση των συζύγων με την άσκηση και τον πνευματικό βίο; Δεν είναι αντίθετα αυτά;
Αυτά και άλλα με απασχολούσαν. Πήγα εκείνο το πρωί, ζήτησα την ευχή της. Μου έδειξε την αγάπη της με εγκαρδιότητα αγίου. Δεν ρώτησα τίποτα γιατί δεν άκουε καθόλου και γιατί λόγω των εγκεφαλικών δεν συγκρατούσε καθόλου αυτά που άκουε. Έμεινα όλη την ημέρα μαζί της μέχρι το βράδυ που θα ταξίδευα και πάλι. Δεν μου μιλούσε και ομολογώ πως είχα απογοητευτεί γι’αυτό κάπως μέσα μου, αλλά προσευχόμουν. Ο π. Αντώνιος έφυγε για κηδεία σε χωριό μακρινό. Το βράδυ κατά τις 7μμ ήταν γεμάτο το δωμάτιό της από τις κυρίες που την υπηρετούσαν. Ήταν εκεί ο π. Αντώνιος. Πήγα να ζητήσω την ευχή της και να φύγω. Τότε μου είπε: «κάτσε τώρα να σου πω. Εσύ παιδί μου δεν κάνεις για καλόγερος! Θα παντρευτείς! Εσύ να φροντίζεις να έχεις το νου σου στο Θεό, στην Παναγία, και τους Αγίους, χωρίς άγχος και αγωνία, και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα σου φανερωθεί μια κοπέλα με την οποία θα ενωθείτε με γάμο. Και μη φοβάσαι. Δεν είναι αμαρτία να κοιμάσαι με την γυναίκα σου. Δεν είναι αμαρτία το φυσιολογικό σεξ! Το ευλόγησε ο Θεός (πάντοτε μέσα στο πλαίσιο του γάμου) για να γεννιούνται παιδιά, αλλά και να δένεται το ανδρόγυνο μεταξύ του. Η μεγαλύτερη αμαρτία παιδί μου είναι τα βρώμικα, τα ανώμαλα που κάνουνε σήμερα, εκτός αλλά και εντός γάμου! Εσύ θα προσέχεις τις άγιες μέρες, θα αγαπάς τη γυναίκα σου και άφοβα θα την αγκαλιάζεις. Σιγά σιγά θα πάτε πιο ψηλά…(θα γίνεται πνευματικότερος ο γάμος σας)».
Δεν θα ξεχάσω την αμηχανία και την έκπληξη του π. Αντωνίου και της κ. Ριρίκας στα λόγια αυτά. Είπαν ότι χρησιμοποιεί σαν ορολογία πρώτη φορά πχ «φυσιολογικό σεξ» κλπ. Τους εξήγησα πετώντας από χαρά ότι αυτά περίμενα! Αυτά ήθελα να ακούσω! Γι’ αυτές τις σκέψεις έκανα το ταξίδι από την Αθήνα! Συνέχισε η γερόντισσα και είπε και άλλα που αφορούσαν τη ζωή μου. Τί να πω; Πώς να τελειώσω; Άραγε υπάρχουν λόγια;
Ευλογημένη μας γιαγιούλα με τα λαμπερά προφητικά μάτια. Με το ολοφώτεινο πρόσωπο και την ευωδία δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ ποτέ! Κρίμα που δεν σε γνώρισε όλος ο κόσμος! Δεν πειράζει όμως! Τώρα είσαι πιο ζωντανή. Τρέχεις πιο γρήγορα. Δεν πονάνε τα πόδια σου. Ας σε φωνάζουν οι άνθρωποι και θα τρέχεις. Την ευχή σου! Μη με ξεχνάς εκεί πάνω που συμβασιλεύεις με τον Χριστό μας.
Υ.Γ.: Περιττό να αναφέρω ότι ο πρώην πνευματικός μου αποσχηματίστηκε όπως το προφήτευσε η γιαγιούλα!
(Υ.Γ. “e-mesara.gr”: Ο νέος που έγραψε το παραπάνω κείμενο μένει στη Γλυφάδα Αττικής και τα στοιχεία του είναι στη διάθεσή μας)
