Γράφει η Μαρία Μαυρουδή
Είναι από τα πιο όμορφα παραμύθια που ευχαριστιούνται να διηγούνται οι γιαγιάδες στα εγγόνια τους και εκείνα με τη σειρά τους να ταξιδεύουν με το όνειρο στη Θρυλική Πόλη και να ταυτίζονται με τον ήρωα του παραμυθιού που θα βοηθήσει τη χιλιοτραγουδισμένη Πόλη και το ναός της Αγιάς Σοφιάς να επιστρέψουν εκεί που πραγματικά ανήκουν… Αναφέρομαι στο Θρύλο με τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά. Που μοιάζει σαν ένα παραμύθι που ευχόμαστε να γίνει αληθινό… Ένας θρύλος που όλοι οι Έλληνες έχουμε την ανάγκη να ακούμε αφού μας καλλιεργεί ιδιαίτερα την ελπίδα ότι η Αγιά Σοφιά το επίκεντρο του χριστιανισμού αργά ή γρήγορα θα ξαναγίνουν δικά μας.
Οι γνώμες για την ταυτότητα του θρυλικού εκείνου βασιλιά που θα ξυπνήσει κάποτε διίστανται. Η παράδοση αναφέρει ότι το μυστηριώδης εκείνο πρόσωπο που κοιμάται αμέρι νο, πίσω από τη κλειστή μαρμάρινη πύλη της Αγιάς Σοφιάς, είναι ο τελευταίος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου οΚωνσταντίνος Παλαιολόγος ο οποίος την κατάλληλη ημέρα θα ξυπνήσει από τον ύπνο του, θα ανοίξει τη κλειστή μαρμάρινη πύλη, θα προβάλει πίσω από αυτήν και με το σπαθί του θα κυνηγήσει τους μουσουλμάνους μέχρι την Κόκκινη Μηλιά.
Από την άλλη οι Αγιορείτες Γέροντες, αναφέρουν πως ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς είναι ο Άγιος Ιωάννης Δούκας Βατάτζης ο Ελεήμων, ο Αυτοκράτορας δηλαδή Νικαίας, ο οποίος βρέθηκε παντελώς άφθαρτος στον τάφο του στην Μικρασία, τόσο ο ίδιος, όσο και τα βασιλικά του ενδύματα!
Όποιο και να είναι εκείνο το πρόσωπο που όλοι περιμένουμε με αγωνία και μπορούμε να τον πλάσουμε με τη φαντασία μας δεν έχει σημασία. Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι μας αρέσουν να ακούμε τους θρύλους της λαϊκής μας παράδοσης και να τους μεταφέρουμε από γενιά σε γενιά . Περισσότερο όμως μας αρέσουν τα συναρπαστικά παραμύθια που έχουν ένα όμορφο τέλος , τα οποία ελπίζουμε να βγουν κάποια μέρα αληθινά.
