Υπάρχουν στιγμές που η μουσική δεν είναι απλώς τέχνη, γίνεται ανάσα, βλέμμα, χτύπος κοινός, όπως όταν συναντιούνται δύο άνθρωποι που κουβαλούν την ίδια αγρύπνια, την ίδια δίψα για έκφραση.
Ο Μάνος Μιγλάκης σε μια συνεργασία εναρμονισμένη απόλυτα με τους ήχους της μουσικής του τις νότες στο άγγιγμα του βιολιού του, στους στίχους αλλά και στην ερμηνεία σε μια συνάντηση σταθμό με τον Μάνο Σφυράκη.
Ο Μάνος Μιγλάκης, με τον ήχο του βιολιού να αποπνέει μυστήριο, κουβαλάει στις συγχορδίες του το ανεξίτηλο της εμπειρίας και την ευαισθησία της εσωτερικής σιωπής.
Ο Μάνος Σφυράκης, πλάστης νέων μουσικών δρόμων και εικόνων, βαδίζει με τόλμη στις νοερές διαδρομές του σήμερα.
Η σύμπραξή τους μιλάει με τρόπο εσωτερικό, αληθινό.
Η μουσική τους, άλλοτε σαν ψίθυρος κι άλλοτε σαν κάλεσμα σε πανηγύρι ψυχής, αγγίζει εκεί που δεν φτάνουν τα λόγια.
Δύο δημιουργοί, κι ανάμεσά τους ο κοινός τόπος της αυθεντικότητας, της ευγένειας, του κοινού οράματος.
Κάθε τους νότα, μια μαρτυρία.
Κάθε τους στιγμή ένας μικρός ύμνος στην ανθρώπινη συνύπαρξη που σέβεται, εμπνέει και συνδημιουργεί.
Εύα Καπελλάκη Κοντού [ Εκπαιδευτικός , αρθρογράφος & ραδιοφωνική παραγωγός]
