Χωρίς να το καταλάβεις, κάθεσαι και γράφεις.
Αντί να πας στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στο ποδόσφαιρο, λες:
Εγώ θα κάτσω να γράψω.
Και κάθεσαι και γράφεις.
Και σου γίνεται χούι.
Στη ζωή μου, έχω νιώσει πολλές πίκρες.
Έχω δεχτεί πολλά βέλη.
Τις πληγές μου τις χρησιμοποιώ στα τραγούδια μου, τα οποία είναι αυτοβιογραφικά τα περισσότερα.
Γράφω για να βγάλω τα εσώψυχά μου.
Γράφω δύσκολα.
Γράφω ένα δίστιχο ή το τετράστιχο και ύστερα περιμένω τη θεία έμπνευση για να συνεχίσω.
Ήμουν και τυχερός.
Συνθέτες σπουδαίοι τα πήραν στα χέρια τους και τα ανέδειξαν.
Εργάστηκα σε εκδοτικό οίκο επί 40 χρόνια.
Πως νομίζεις παίρνω τη συνταξάρα των 600 ευρώ;
Και πάλι καλά να λέω.
Υπάρχουν άνθρωποι, που παίρνουν 250 ευρώ.
Μετάνιωσα που δεν έγραψα λαϊκά – ερωτικά τραγούδια, ενώ μπορούσα.
Δε θα έμενα στο νοίκι.
Θα είχα εξασφαλίσει τουλάχιστον αυτό.
Θα ήθελα να ήμουν ηλεκτρολόγος ή μηχανικός.
Να έχω χρήματα.
Έμαθα να ψευτογράφω.
Δεν ξέρω τι άλλο πια μπορώ να κάνω για να επιβιώσω.
Μια κοπέλα που διάβασε το βιβλίο μου, μου έστειλε έναν τενεκέ λάδι.
Να είναι καλά.
Με χαροποιεί ένα καλό βιβλίο, ωραίοι άνθρωποι που είναι δίπλα μου και επικοινωνώ, μια καλή κουβέντα.
Σου λέει η γειτόνισσα το βραδάκι, για παράδειγμα: ”άντε, καλό ξημέρωμα”.
Τι ωραίο που είναι αυτό ε; για σκέψου το.
”Να έχεις καλό ξημέρωμα”, τι ωραία ευχή.
Όταν ξυπνάω το πρωί, κάνω το σταυρό μου που επέζησα και άλλη μια νύχτα και λέω:
”Δόξα σοι ο Θεός, ζούμε, να δούμε τι θα κάνουμε και σήμερα.”
Πίνω το καφεδάκι μου και ξεκινάω να παλεύω με τις άδειες σελίδες.
Μπορεί να γράψω δέκα σελίδες και να μείνουν τρεις προτάσεις.
Η χαρά έρχεται όταν διαπιστώνεις ότι με αυτές τις τρεις προτάσεις, κάτι πέτυχες.
Είμαι πολύ κουρασμένος.
Άλλωστε μην ξεχνάτε πως πάσχω από μια ανίατη νόσο: το γήρας.
Όταν πεθάνω, δε θα με θάψουν στο χώμα.
Θα με κάψουν.
Το έχω γράψει και στη διαθήκη μου.
Δε θέλω να υπάρχει τίποτα απολύτως από μένα.
Τίποτα.
Θα υπάρχουν τα τραγούδια μου, να τα ακούει ο κόσμος, και να τα τραγουδά.
”Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας,
Στα χρόνια της υπομονής δε μας θυμήθηκε κανείς,
Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε κι άλλος για Μυτιλήνη,
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες, τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς,
Οι ελεύθεροι κι οι ωραίοι ζουν σε κάποιες φυλακές,
Ο χάρος βγήκε παγανιά μεσ’ στη δική μου γειτονιά,
Στων αγγέλων πάμε τα μπουζούκια,
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι, τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές,
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα, η ξενιτειά τα βρήκε αδελφωμένα,
Κάτω από τη μαρκίζα,
Το τρένο φεύγει στις οχτώ.”
Μάνος Ελευθερίου
Σαν σήμερα, το 2018, έφυγε από τη ζωή.
………………………………………………………..
Πηγές:
tanea. gr
kathimerini. gr
athensvoice. gr
popaganda. gr
neaselida. gr
documentonews. gr
Περιοδικό people
theceller. gr
Εφημερίδα Φιλελεύθερος Κύπρου
Πηγή: Πρόσωπα
