Γεννήθηκα στις 25 Οκτωβρίου 1925.
Ο πατέρας μου, ο Γιώργης, ήταν δικηγόρος και είχε καταγωγή από το Μύρθιο της Κρήτης.
Η μητέρα μου, η Αλίκη, ήταν από την Ανδριανούπολη.
”Αλίκη λέγεται και η μητέρα σου;”
Γελάει.
”Στη ζωή μου με καταπίεζαν δύο Αλίκες.
Η μητέρα μου και η Βουγιουκλάκη.”
”Μάνο φαντάζεσαι να μην πήγαινε ο παππούς σου στα Ιεροσόλυμα να γίνει Χατζής;
Τώρα θα λεγόσουν Μάνος Δάκης!” του λέει ο Δημήτρης Λέκκας.
Γελάμε.
”Καλά, και στην Αθήνα πώς ήρθες;”
”Χώρισαν οι γονείς μου και το 1932 ήρθαμε εδώ με τη μητέρα μου και την αδερφή μου, τη Μιράντα.
Το 1938 σκοτώθηκε ο πατέρας μου σε αεροπορικό δυστύχημα.
Κάηκε το αεροπλάνο με το οποίο ταξίδευε.
Έτσι σκοτώθηκε και ο Κάρλος Γαρδέλ.
Κάθε φορά που ακούω ένα τραγούδι του Γαρδέλ, θυμάμαι τον πατέρα μου.”
”Και πώς ζούσατε;”
”Πολύ φτωχικά. Η μητέρα μου είχε μια μικρή σύνταξη αλλά δεν έφτανε.
Για να πληρώνω τις μουσικές μου σπουδές δούλευα στις πιο απίθανες δουλειές:
Χαμάλης στο λιμάνι του Πειραιά, παγοπώλης στο εργοστάσιο του Φιξ, υπάλληλος στο φαρμακείο του Μεγαλοοικονόμου, βοηθός νοσοκόμου στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Μετά ήρθε ο πόλεμος, η Κατοχή, η Αντίσταση…
Είχα οργανωθεί στο Ε.Α.Μ.
Ήμουν μαζί με την Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ.
Θυμάμαι, μια φορά στον Εμφύλιο, με έπιασαν κάτι ταγματασφαλίτες και με έδειραν τόσο άγρια που μου έσπασαν τα δόντια.
Θα με σκότωναν, αλλά ευτυχώς απέναντι ήταν ένα μπορντέλο και βγήκαν έξω τα κορίτσια που δούλευαν εκεί και τους έδιωξαν με φωνές και κατάρες.
Αυτές με περιέθαλψαν….”
Μάνος Χατζιδάκις
……………………………………………………………
Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Θ. Παυριανού: ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΣΤΟ ZONARS
Πηγή: Πρόσωπα
