Αισθάνομαι την ποίηση σαν τρόπο έκφρασης, επειδή δε μπορώ να εκφραστώ διαφορετικά.
Είμαι γιατρός ακτινολόγος.
Δεν είμαι επαγγελματίας ποιητής.
Δε θεωρώ ότι ο ποιητής δε μπορεί να είναι τίποτε άλλο.
Υπάρχουν ποιητές – γραφιάδες που γράφουν και ξαναγράφουν, γιατί νομίζουν ότι είναι ταγμένοι γι’ αυτό ή ότι αυτή είναι η αληθινή ζωή.
Αφήνουν στοίβες χαρτιών και κοιτάζοντας πίσω για να δεις τι απέμεινε, καταλαβαίνεις τη ματαιότητα του πράγματος.
Πολλοί γράφουν γι’ αυτά που σκέπτονται, φαντάζονται ή θα ήθελαν να ζήσουν.
Εγώ, αντίθετα, έγραψα μόνο για ό,τι μπόρεσα ή έτυχε να ζήσω.
Η ποίηση πάνω απ’ όλα καταγράφει την προσωπική μας αλήθεια.
Είναι απαύγασμα εσωτερικών διεργασιών και γι’ αυτό γράφεται ακαριαία.
Κάποιοι με θεωρούν στρατευμένο ποιητή της αριστεράς.
Εγώ πάντως δεν ένιωσα ποτέ έτσι.
Η διαγραφή μου ήρθε το 1946 για ιδεολογικούς λόγους.
Διαφωνούσα από την αρχή σε βασικά ζητήματα.
Παρ’ όλα αυτά, συνέχισα να συνεργάζομαι γιατί οι εποχές ήταν δύσκολες και χρειάζονταν ανθρώπους.
Ύστερα ήρθε η φυλακή, η καταδίκη σε θάνατο.
Για δύο χρόνια, όσο εκκρεμούσε η εκτέλεση, η πίστη στις ιδέες αντικαθιστούσε το φόβο.
Και ούτε επικαλέστηκα, βέβαια, ως ελαφρυντικό, τη διαγραφή μου από το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Ο λόγος είναι ότι πάντα πίστευα τα ίδια πράγματα απλώς με άλλο τρόπο.
Οι σύγχρονοι Έλληνες ποιητές, ξέρουν να γράφουν ευπρεπώς.
Είναι ισουψείς μεταξύ τους.
Λείπει όμως η ιδιοφυία.
Ίσως επειδή λείπουν οι δύσκολες εποχές στις οποίες ευδοκιμεί η Τέχνη.
Σήμερα δυστυχώς, δεν παράγεται Τέχνη αλλά αποχρώσεις Τέχνης.
Μην ξεχνάμε ότι η Ποίηση είναι ”εξαντλημένο είδος”.
3.000 χρόνια η ίδια ιστορία.
Ένα χαρτί και ένα μολύβι.
Δεν εξελίσσεται όπως η μουσική ή το μυθιστόρημα.
Με ενοχλεί ο στόμφος, τα μεγάλα λόγια, η επίδειξη τίτλων και ευσήμων, που για μένα ελάχιστοι τα δικαιούνται και αυτοί είναι εκείνοι που δεν τα προβάλλουν.
Η ιστορία πλαστογραφήθηκε, εξευτελίστηκε, παραποιήθηκε.
Το θέμα είναι να μην ξαναγράψουμε μια ιστορία πάλι με αποσιωπήσεις εν ονόματι σκοπιμοτήτων δικών μας αυτή τη φορά.
Αυτό μας ρίχνει σε φαύλο κύκλο λειψής ενημέρωσης και κακής πληροφόρησης των νεότερων γενιών.
Μανώλης Αναγνωστάκης
Σαν σήμερα, το 2005, έφυγε από τη ζωή.
………………………………………………………….
Πηγές: Περιοδικό Έναυσμα
Απόσπασμα από συνέντευξη στους: Π. Καρακαιδού – Κ. Παπανικολάου.
dimartblog. com
Σεβερίν Κλειδωνά tvxs. gr
Πηγή: Πρόσωπα
