Η κλασσική Πάστα Φλώρα:
Η Μαίρη Αρώνη.
Τόσο σπουδαία κομεντιέν,
τόσο σπουδαία κυρία!
Η ίδια,
γι’ αυτό το πρώτο, το Κομεντιέν,
δεν πολυσκοτιζόταν.
Το δεύτερο όμως, το Κυρία, δεν
το διαπραγματευόταν με κανέναν.
Γι’ αυτό έδειχνε κάπως απόμακρη
στις πρώτες γνωριμίες.
Όταν όμως σε εμπιστευόταν
ήταν μια ζεστή αγκαλιά
έτοιμη να σου προσφερθεί.
Στο φιλμ Μια Τρελή Τρελή Οικογένεια
ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος
έπαιζε τον καταπιεσμένο σύζυγο
της Πάστα Φλώρας
και σ’ ένα πλάνο,
οδηγημένος από τον γαμπρό του,
τον Αλέκο Αλεξανδράκη,
αυτός ο ήρεμος,
ο υπομονετικός ανθρωπάκος,
θα έπρεπε να κάνει την πιο ηρωική
και παράτολμη πράξη της ζωής του:
Να δώσει ένα φοβερό χαστούκι στη
γυναίκα του, για να της βάλει μυαλό.
Έγινε η δοκιμή του πλάνου.
Στο κέντρο ο Παπαγιανόπουλος,
αριστερά του η Καρέζη,
δεξιά του η Αρώνη.
Σύμφωνα με το σενάριο, όλοι
πρέπει να νομίζουν πως το χαστούκι
προορίζεται για την Καρέζη.
Τελικά όμως ο Παπαγιανόπουλος
αλλάζει γνώμη, παίρνει κουράγιο
και δίνει το χαστούκι στην Αρώνη.
Στις πρόβες φυσικά, περνούσαμε
το διάλογο, επισημαίναμε τις ατάκες
και σταματούσαμε στο σημείο
που ο Παπαγιαννόπουλος
στρέφεται προς την Αρώνη για να
της δώσει το περιβόητο χαστούκι.
Και φυσικά
δεν της το έδινε στις πρόβες.
Περίμενε
να τη χαστουκίσει μια και καλή,
κατά τη διάρκεια του γυρίσματος.
Οι πρόβες όμως
ήταν πολλές μέχρι να πάρει
την τελική της μορφή η σκηνή,
έτσι που η Μαίρη Αρώνη
φαίνεται πως ξέχασε το φινάλε.
Όταν όμως ήρθε η ώρα και είπα:
”Μοτέρ”, άρχισε η ροή του πλάνου,
ειπώθηκαν τα λόγια
και ήρθε κάποτε κι η κρίσιμη στιγμή:
Σήκωσε απότομα τη χερούκλα του
ο Παπαγιαννόπουλος
και της άστραψε ένα τέτοιο χαστούκι,
που βρόντηξε ο τόπος.
Η Αρώνη,
που το είχε ξεχάσει στις πρόβες
και δεν το περίμενε,
κεραυνοβολήθηκε τόσο,
που έμεινε άναυδη, απολιθωμένη.
Ευτυχώς είπα γρήγορα το ”Στοπ”,
μόλις τέλειωσε το πλάνο.
Και τέλειωσε περίφημα.
Περίφημα για όλους μας.
Όχι όμως για τη Μαίρη Αρώνη.
Που ξαναμμένη και κατακόκκινη
από τον πόνο και την οργή,
σήκωσε το κεφάλι ψηλά
και κίνησε για τα παρασκήνια.
Έκανε δυο τρία πριγκιπικά βήματα
και στάθηκε.
Γύρισε προς εμάς,
που την κοιτάζαμε άφωνοι
και μας είπε:
”Φεύγω! Εγκαταλείπω
και το γύρισμα και το ρόλο!
Σ’ εμένα δεν σήκωσε το χέρι ουδείς.
Ο μόνος που δικαιούτο να το κάνει
ήταν ο συγχωρεμένος ο Θόδωρος,
ο άντρας μου! Και δεν το έκανε ποτέ.
Και τόλμησε τώρα κάποιος
κύριος… Περιγιαννόπουλος!”
”Παπαγιαννόπουλος”
τη διόρθωσε ταπεινά ο Διονύσης.
”Έστω… Παπαγιαννόπουλος”
επέμενε εκείνη.
Μας έστρεψε τη ράχη
και χάθηκε προς την έξοδο.
Την άλλη μέρα,
με μια αγκαλιά κόκκινα τριαντάφυλλα
ο Διονύσης πέρασε από το σπίτι της,
την πήρε με το ταξί
και κατέφθασαν στο γύρισμα
γελαστοί και φιλιωμένοι.
Ντίνος Δημόπουλος
………………………………………………
Απόσπασμα από το βιβλίο:
ΕΝΑΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΘΥΜΑΤΑΙ
Πηγή: Πρόσωπα
