Του Χάρη Βαβουρανάκη
ΛΟΙΠΟΝ ΜΠΑΜΠΑ…
Λένε πως ο θάνατος είναι μόνο μια στιγμή κι η ζωή πολλές. Εκεί λοιπόν θα μείνω στις πολλές στις καλές, τις υπέροχες στιγμές μαζί σου. Στις στιγμές υπεροχής όπως έλεγες… εκεί θα μείνω.
Ξέρω πως τώρα είσαι με την καλύτερη παρέα, τον κύριο Μάριο, την Τιτίκα με τον Τάσο, τον Στεργίοπουλο, τον θείο τον Νίκο, την νονά μου, τον νονό της Βίλμας και φυσικά τις γιαγιάδες και τον παππού που εγώ δεν γνώρισα.
Μ’ αρέσει να το ξέρεις, αλλά να… κάτι θέλω να σου πω…
Λοιπόν μπαμπά, μ’ έμαθες πολλά με τη ζωή και το παράδειγμα σου.
Έλεγες πως άμα θέλεις κάτι να γενείς πρέπει πρώτα να το ονειρευτείς.
Μ’ έμαθες λοιπόν να ονειρεύομαι και να κυνηγώ τα όνειρα μου.
Μ’ έμαθες να αγαπώ την ζωή και τους ανθρώπους.
Κι έλεγες πως ο συνεκτικός κρίκος κάθε οικογένειας είναι πάντα η μαμά.
Μ’ έμαθες να αγωνίζομαι για τις ιδέες μου χωρίς προσωπικό συμφέρον και πως καλύτερη από την αντίδραση είναι πάντα η δράση.
Μ’ έμαθες να εστιάζω στην λύση όχι στο πρόβλημα.
Έλεγες πως κριτική χωρίς προτάσεις δεν την κάνεις.
Μ’ έμαθες να αναγνωρίζω τα λάθη μου και να ζητώ συγνώμη.
Κι έλεγες πως ο δυνατός ξέρει πάντα και να συγχωρεί.
Μ’ έμαθες τι σημαίνει ηρεμία, δύναμη ψυχής, εντιμότητα, γενναιοδωρία σεβασμός, ήθος.
Και το κυριότερο, πως ο Θεός δεν δίνει βάσανα και στεναχώριες, μόνο δύναμη δίνει για να τις αντέχουμε.
Κι είναι αυτό που έχουμε ανάγκη εμείς εδώ τώρα..!
Μπαμπά μου, σκαλίζοντας χτες βρήκα μια έκθεση μου της Δευτέρας δημοτικού. Θα σου πω μόνο το τέλος: “έχω τον καλύτερο μπαμπά του κόσμου”.. Καλή αντάμωση…!
