Γράφει η Έφη Μιχελάκη*
Το Ασήμι το χωργιό μου, είχε χαρακτηριστεί στα χρόνια τση τσιφτελιάς ως φιλοΕΑΜικό,
λόγω των αριστερών πεποιθήσεων και καταβολών μας, και το ονόμαζαν τιμητικά “μικρή Μόσχα” και όχι αδίκως.
Αυτό το χαρακτηρισμό, τον ” πλήρωσαν στο πετσί” τους πολλές φορές οι χωργιανοί μου μέχρι τη μεταπολίτευση .
Οι εκλογές του 1961 έμειναν στην ιστορία ως εκλογές βίας και νοθείας με ψευδοεγγραφές σε εκλογικούς καταλόγους και διπλοψηφίες, με απειλές και τρομοκρατία.
Απο το 1936 που ο Μεταξάς κατήργησε τη Βουλή και μέχρι το 1946 δεν είχαν προκυρηχθεί εκλογές στη χώρα ..
Κι ακολούθησαν ύστερα τα μαύρα χρόνια του Εμφυλίου, της βίας και των παρακρατικών ακροδεξιών συμμοριών ανα την Ελλάδα,
που μες στο γενικό φόβο και τη σιωπή, ήσαν οι ρυθμιστές της κατάστασης στη χώρα .
Κι ήταν η χρονιά που ο Λεωνίδας Κύρκος κατέβαινε υποψήφιος βουλευτής με την ΕΔΑ στον νομό Ηρακλείου.
Τιμή μας!!
Τα χρόνια παράξενα, φοβόσουν ακόμη και να μιλήσεις, τι συγκεντρώσεις μου λες;;
Κι όμως, είχε προγραμματιστεί στις 4 του Μάη προεκλογική συγκέντρωση της ΕΔΑ και του Π.α.μ.ε. τότε στη πλατεία στο Ασήμι.
Πέμπτη μέρα το πρωί στο παζάρι.
Ακόμη το θυμούνται οι γεροντότεροι με πίκρα..
Ο ίδιος ο Λεωνίδας Κύρκος υπενθύμισε τα γεγονότα στον συνυποψήφιο του τότε με την ΕΡΕ – Μανόλη Κεφαλογιάννη σε ομιλία του μέσα στη Βουλή, με τον τελευταίο χασκογελά…χωρίς καν να αισχύνεται .
Στο καφενείο του Γιώργη του Ποδιά λοιπόν μαζεύτηκαν οι φίλοι της ΕΔΑ , οι δημοκράτες άνθρωποι της εποχής τους, για την ομιλία του Κύρκου.
Κι ήταν η χρονιά που ο σταθμός της Χωροφυλακής είχε μεταφερθεί στο Ασήμι.
Θορυβημένοι οι εθνικόφρονες απ’ τα ποσοστά της ΕΔΑ στις προηγούμενες εκλογές του ’58, (που η Αριστερά εξελέγη για πρώτη φορά Αξιωματική Αντιπολίτευση) , προέβησαν σε βιαιότητες κατά των συγκεντρωμένων και σε ξυλοδαρμό του υποψήφιου βουλευτή στο χωριό μας.
Ήφαε ο κακομοίρης ο Λεωνίδας ξύλο στ’ Ασήμι , που το θυμούντονε ίσαμε και ζούσε..
Και δεν ήταν η πρώτη φορά που δρούσαν τοιουτοτρόπως οι παρακρατικές Ακροδεξιές συμμορίες σε περιοχές με έντονα φιλοεαμικά χαρακτηριστικά .
Ειδικά στην επαρχία, Χωροφυλακή και παρακρατικοί είχαν άψογη συνεργασία, με τους τελευταίους να εκτελούν εντολές των Χωροφυλάκων..
Έτσι ακριβώς έγινε κι εκείνη τη μέρα στο Ασήμι. Τα έκτροπα και το ξύλο στο καφενείο του Ποδιά, οι Παρακρατικοί το δώσανε .
Ξύλο, απειλές και ύβρεις..
Ασημιανοί ήταν βεβαίως, ονόματα δε θα πω, γιατί ζούνε τα παιδιά και τα εγγόνια τους..
Ας είναι .
Η ιστορία όμως γνωρίζει, μαζί κι ο κόσμος όλος .
Βλέπεις, δεν του συγχώρεσαν ποτέ του Λεωνίδα οτι ο πατέρας του ήταν ένας εκ των ιδρυτών της ΕΔΑ, όπως δεν του συγχώρεσαν το ότι γλίτωσε την καταδίκη σε θάνατο απο το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών λόγω της διεθνούς αντίδρασης τότε.
Κάποια άλλη φορά θα αναφερθώ στο ξυλοδαρμό των Αριστερών Ασημιανών στο παλιό Δημοτικό Σχολείο απέναντι απ’ τον Άγιο Τίτο από παρακρατικούς το 1947.
Ζήτω η μικρή μας Μόσχα.!
** Η ιστορία κι οι αλήθειες οφείλουν να λέγονται και να μολογούνται, γιατί είναι ο μεγαλύτερος πλούτος μας, κι η λήθη ο φτωχός συγγενής μας.
* Η Έφη Μιχελάκη είναι Κτηνίατρος από το Ασήμι, με καταγωγή από τους Παρανύμφους Αστερουσίων.
