Βραδιάζει στο πέλαγος…
Και να που τα φώτα ανάβουν, λάμπει το καράβι, στο πέλαγος φώτα!
Μέρες εκεί, βράδια εκεί, περιμένει, προσμένει…
Πορεία μοναχική στο πέλαγος!
Σε άγνωστες θάλασσες, σε τόπους μακρινούς…
Το όνομα σου “Nantucket”, ίσως σημαίνει “μακρινή γη ή νησί”…
Ξαποσταίνεις για λίγο στα φιλόξενα νερά του τόπου μας και συνεχίζεις το ταξίδι σου!
Και εμείς απ΄ τη στεριά σε κοιτάμε…
Και πολλές φορές αναρωτιόμαστε τι μπορεί να κουβεντιάζεις με το πέλαγος, με τα κύματα, με τον ουρανό που σε σκεπάζει.
Στεριανές σκέψεις, από ανθρώπους που δεν ξέρουν, που δεν έχουν ταξιδέψει και ίσως να μην ταξιδέψουν ποτέ…
(Ευχαριστούμε την Ελένη Μπικάκη για τη φωτογραφία)
