Ο Δημήτρης είναι δάσκαλος θεατρικής αγωγής.
Είναι και σκηνοθέτης.
Είναι και συγγραφέας.
Είναι και καλός, πολύ καλός δάσκαλος!
Κι αυτό είναι το σπουδαιότερο.
Έχει όραμα, όρεξη, αγάπη, αγωνία, έμπνευση.
Ζηλεύω που δεν είχα ποτέ κι εγώ ένα τέτοιο δάσκαλο.
Άλλες εποχές!
Ζοφερές, τρομακτικές, σαν εκείνες που περιγράφει ο Καζαντζάκης. «Το κρέας δικό σου, τα κόκαλα δικά μου».
Ο Δημήτρης αγαπά τα παιδιά!
Πιο μεγάλη αλήθεια δεν έχω να σας εξομολογηθώ.
Μα τον αγαπούν κι αυτά!
Υπέροχα πλασματάκια που του ανοίγουν την αγκαλιά τους και τον κερνούν ελπίδα!
Ευχή όλων να βρίσκουμε στο δρόμο μας φωτισμένους ανθρώπους να μας εμπνέουν, να στάζουν πάνω μας την καλοσύνη και τη γνώση, να μας οδηγούν σε μονοπάτια άγνωστα, δύσβατα, αληθινά!
Δρόμους ζωής!
Σήμερα μια μαθήτρια μικρή, τοσοδούλα, του ‘δωσε ένα σημείωμα αγάπης!
Μια ερωτική εξομολόγηση!
Εκείνο το πρώτο σκίρτημα της καρδιάς για έναν άνθρωπο σπουδαίο που μπήκε στη ζωή της και της έμαθε όμορφα παιχνίδια.
Για ένα άνθρωπο που έχει «μάτια σαν πεφταστέρια» και «χέρια σα λίμνες»!
Τα παιδιά έχουν αλάθητο ένστικτο.
Μην τα προσπερνάτε!
Κι εγώ σας αγαπώ, κύριε Δημήτρη!
Και συμφωνώ σε όλα με ετούτο το μικρό πλασματάκι!
Πηγή: 3pointmagazine.gr – Κλειώ Βλαχάκη
