Της Έλενας Λαζαρίδου*
Πόσες φορές αλήθεια βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την τρομερή αυτή ερώτηση;
Πόσες φορές αντικρίσαμε τη στιγμή εκείνη δυο ορθάνοιχτα μάτια που γεμάτα ανυπομονησία περιμένουν μια απάντηση;
Που κρέμονται από τα χείλη σου λες και η τύχη ολόκληρου του σύμπαντος εξαρτάται από τα λόγια σου;
Και πριν προλάβεις να ανοίξεις το στόμα σου πάντα πετάγονται άλλα παιδιά και φωνάζουν όλο απογοήτευση και πίκρα πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης και πως τα δώρα τα φέρνει η μαμά και ο μπαμπάς.
Μα ποιος τους το έκανε αυτό;
Ποιος τους αφαίρεσε το δικαίωμα να ελπίζουν; Ποιος ήταν αυτός που με τόση σκληρότητα τους στέρησε τη μαγεία;
Εξάλλου, η ελπίδα δεν είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων;
Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην ελπίζει σε κάτι, που να μην πιστεύει σε κάτι…
Άλλοι το ονομάζουν Θεό, άλλοι τύχη, άλλοι μοίρα…
Τα παιδιά το ονομάζουν Άγιο Βασίλη και τον έχουν ανάγκη, όπως έχουμε και οι «μεγάλοι» ανάγκη την ελπίδα, αφού χωρίς αυτή είμαστε αδύναμοι, παραιτημένοι από τη ζωή.
Δεν είναι ούτε τα λαμπάκια, ούτε το έλατο, ούτε τα δώρα που κάνουν την ψυχή μας να αγαλλιάζει τις γιορτινές αυτές μέρες.
Είναι η ελπίδα για κάτι καλύτερο, η προσδοκία πως κάτι ομορφότερο θα έρθει στη ζωή μας.
Δεν είναι απληστία, είναι στη φύση του ανθρώπου η προσπάθεια για βελτίωση κι εξέλιξη.
Βέβαια, πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αποτυχία και την απογοήτευση, αυτό όμως δε σημαίνει πως πρέπει να σταματήσουμε να ελπίζουμε.
Και μάλιστα στους καιρούς που διανύουμε επιβάλλεται να ελπίζουμε.
Για μια καλύτερη ζωή.
Για ένα καλύτερο μέλλον.
Για έναν καλύτερο κόσμο….
“Ναι, αγάπη μου, υπάρχει Άγιος Βασίλης και σε παρακαλούμε από τα βάθη της καρδιάς μας να μη σταματήσεις ποτέ να το πιστεύεις… Ο κόσμος μας σε χρειάζεται!”
Η Έλενα Λαζαρίδου είναι Δασκάλα
