“Θεέ μου να τσικουδόβρεχε το μήνα δέκα βράδια, να γέμιζαν με τσικουδιά στέρνες μα και πηγάδια” αναφέρει μια από τις πολλές μαντινάδες που λένε στην Κρήτη για το τοπικό απόσταγμα που δεν λείπει από κανένα σπίτι του νησιού. Και αυτή την περίοδο ο Θεός ακούει τον μαντιναδολόγο και στέλνει “βροχή” τσικουδιάς στους λουλάδες των ρακοκάζανων που ετοιμάζονται να ανοίξουν από την ερχόμενη Κυριακή, 1 Οκτωβρίου.
Τα καζανέματα στην Κρήτη δεν είναι μια απλή διαδικασία, όπως ξέρουν όσοι έχουν βρεθεί την περίοδο του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου σε ένα από τα πολλά ρακοκάζανα που λειτουργούν στο νησί. Και όσοι για πρώτη φορά επισκέπτονται ένα ρακοκάζο είναι σαν να συμμετέχουν σε μια “μυσταγωγία”. Μυούνται όχι μόνο στα μυστικά της τσικουδιάς, αλλά στα όσα κρύβει η ψυχή αυτής της γης. Τον κόπο, τον ιδρώτα, την αγωνία και τη χαρά του αμπελουργού, τα μεθυστικά αρώματα της τσικουδιάς, της οφτής πατάτας, του αντικριστού και των άλλων εδεσμάτων που συνοδεύουν αρμονικά το χορό, τη λίρα, τη μαντινάδα και τη χαρά της παρέας που σμίγει με αφορμή και γύρω από το καζάνι.
Η κρητική τσικουδιά ρέει τόσα χρόνια στα τσικουδοπότηρα του νησιού, στα σπίτια, στα καφενεία, στα εστιατόρια που μοιάζει σαν να ρέει στις φλέβες των κατοίκων του. Είναι το καλωσόρισμα στο σπίτι, το καλώς εσμίξαμε στις κοινωνικές εκδηλώσεις και το ευχαριστήριο κέρασμα σε όλα τα καταστήματα εστίασης, προσδίδοντας τη λάμψη της χαράς στα μάτια αυτού που την προσφέρει και εκείνου που την δέχεται.
Πηγή: ertnews.gr
