Κείμενο – Φωτογραφία: Ευάγγελος Μπραουδάκης
Τον περίμενε 42 χρόνια, γιατί πίστευε ότι ζει.
Πήγαινε στην Κύπρο και τον έψαχνε, ελπίζοντας ότι κάπου θα τον συναντήσει.
Μορφή βγαλμένη από αρχαία Ελληνική τραγωδία.
Ούτε κραυγές, ούτε δημοσιότητα.
Κλεισμένη στο σπίτι της, περίμενε τον Μανούσο της.
Τελικά τον βρήκαν και της τον πήγαν 42 χρόνια μετά.
Όλοι οι κάτοικοι του χωριού, μαυροφορεμένοι, και πολλοί επώνυμοι, τον περίμεναν να τον υποδεχτούν στην είσοδο του χωριού Ποταμιές Πεδιάδος Ηρακλείου, εκεί που είχε στηθεί μία τεράστια αψίδα από δάφνες.
Και να η πομπή φτάνει.
Από την νεκροφόρα βγάζουν ένα μικρό κουτί τυλιγμένο με την γαλανόλευκη.
Μέσα του τα ιερά οστά του Στρατιώτη που επέστρεφε στην πατρίδα του.
Επέστρεφε στην γηραιά μητέρα του και ήμουν παρών.
Ούτε κραυγές, ούτε φωνές, από την χαροκαμένη Μάνα Στυλιανή Τριανταφύλλίδη. Μόνο ασταμάτητα δάκρυα για τον Μανούσο της, τον Ήρωα Στρατιώτη της ΕΛ.ΔΥ.Κ. που έπεσε μαχόμενος την 16 Αυγούστου του 1974, στη Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛ.ΔΥ.Κ, για τις υπέρτατες αξίες της Πατρίδας και της Ελευθερίας.
(Υ.Γ.: Θέλω να σας πληροφορήσω ότι, η Μάνα του Ήρωα Μανούσου Τριανταφυλλίδη, γερόντισσα Στυλιανή, πήγε να τον συναντήσει λίγο χρόνο μετά την επιστροφή του στις Ποταμιές ,αφήνοντας την ζωη που τόσο την πίκρανε).
