Κείμενο – Φωτογραφία: Λευτέρης Καραγιάννης
Αν δεν υπήρχαν δύο λιόφυτα να πρασινίζουν λίγο την εικόνα, θα νομίζαμε ότι είναι μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία της δεκαετίας του ’70. Δυστυχώς τα προηγούμενα δύο χρόνια οι ελάχιστες βροχοπτώσεις στην Ανατολική Κρήτη προκαλούν θλίψη και προβληματισμό. Το ίδιο φαινόμενο παρουσιάζεται και στον κάμπο της Μεσσαρας και σε πολλά άλλα σημεία της Κρήτης οι φτωχές βροχοπτώσεις σε συνδυασμό με το υπέδαφος που δεν κρατάει την υγρασία, έχουν κυριολεκτικά ξεκάνει πολλά ελαιόδεντρα (π.χ όπου έχει κόκκινοχώματα, όπως και στα Μάλια όπως επισήμανε πολύ εύστοχα ο καλός φίλος Γιάννης Λιονάκης πριν λίγες μέρες) Θέλουμε βιώσιμες-εφαρμοσιμες λύσεις και προτάσεις και όχι συσκέψεις επί συσκέψεων, ωραίες λέξεις όπως κυκλική οικονομία, αειφορία κτλ κτλ τις οποίες αιώνες τώρα είχαν εφαρμόσει οι προγονοι μας χωρίς να τους δίνουν όμορφα και δυσνόητα ονόματα. Απλά όλα αυτά τα θεωρούσαν φυσιολογικά, το να κάνουν παντού οικονομία και ορθολογική χρήση, στο να μην πετάνε τίποτα, στο να επαναχρησιμοποιουν τα πάντα και ελάχιστο ελαχιστοποιούν έτσι τα σκουπίδια τους πολύ απλά. Εμείς σήμερα στον αντίποδα δεν “είμαστε” άξιοι να ξεχωρίζουμε τι βάζουμε στην ανακύκλωση, αρκεί να σκεφτεί ο καθένας μας πόσα σκουπίδια περισσότερα δημιουργεί σε σχέση με πριν είκοσι ή τριάντα χρόνια…
Στο θέμα μας λοιπόν, μια πρόταση για τα ελαιόδεντρα θα ήταν το ποτισμα με σταγόνες.
Το έχω εφαρμόσει αρκετά χρόνια τώρα στις περιοχές της Μυρσινης και της Τουρλωτης που παρουσιάζονται αντίστοιχα προβλήματα ξηρασίας.
Η συνέχεια με συγκεκριμένους αριθμους σε μια επόμενη ανάρτηση, προς το παρόν καλό καλοκαιράκι έστω τα σαββατοκύριακα
