Γράφει ο Χρήστος Σταθόπουλος
Μάνα, έμαθες τα νέα;
Ο λεβέντης σου βγήκε βόλτα χθες με τα φιλαράκια του, την τελευταία, γιατί κάποια ανθρώπινα σκουπίδια του πήρανε τη ζωή…
Μάνα, τ’ άκουσες;
Το παλικαράκι σου ήταν άλλη ομάδα από τη δική τους και μ’ ένα δρεπάνι, του θέρισαν τα νιάτα.
Μάνα, στα ‘πανε τα μαύρα μαντάτα;
Ο Άλκης σου έφυγε, πέταξε, γιατί είμαστε ΑΡΡΩΣΤΟΙ. Όλοι μας.
Μάνα, τα νέα τα ‘μαθες;
Ένα νέο παιδί, με μπροστά του όλη τη ζωή, μας κάνει να ντρεπόμαστε γι’ αυτό που φτιάξαμε και το λέμε κοινωνία…
Μάνα τα ‘μαθες τα νέα;
Κυκλοφορούν ανάμεσά μας ανθρώπινα υπολείμματα που σουλατσάρουν με στόχο να σκοτώσουν. Γιατί μισούν κάθε τι γύρω τους. Κι εμείς τους το επιτρέπουμε…
Μάνα τα ‘μαθες τα νέα;
Μην περιμένεις τίποτα μάνα. Θα τον πιάσουν ναι, αλλά τίποτα δε θ’ αλλάξει και μπορεί σε καμιά δεκαριά χρόνια να ‘ναι πάλι έξω να πάρει τη ζωή κι άλλου παιδιού.
Μάνα τα ‘μαθες τα νέα;
Αν έχεις άλλα παιδιά, πάρ’ τα μακριά από τη σαπίλα. Βρωμάει ο τόπος μάνα, η γάγγραινα της αμορφωσιάς και του φανατισμού μολύνει και τρώει ό,τι υπάρχει γύρω της. Ασταμάτητα κα αχόρταγα…
Μάνα τα’ μαθες τα νέα;
Σφίξε το χέρι του πατέρα για ν’ αντέξει κι αυτός που έμαθε ότι το καμάρι του ικέτευε τους φονιάδες για τη ζωή του.
Μάνα, μην ακούς λόγια. Μόνη σου είσαι, μόνη σου θα το περάσεις.
Γιατί, μάνα, μόνο εσύ θ’ ακούς μια ζωή το «ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗ ΜΕ ΧΤΥΠΑΤΕ ΑΛΛΟ».
Μάνα έμαθες τα νέα;
Σα λουλούδι, ένα χέρι αληταρά γεννημένου δολοφόνου, έκοψε τη ζωή του Αλκη σου…
Κουράγιο Μάνα…
Πηγή: sdna.gr
