Σαν σήμερα το 1943 έφυγε από τη ζωή ο Κωστής Παλαμάς. Ο μεγάλος μας εθνικός ποιητής, συνεχιστής των μεγάλων πνευματικών ανθρώπων του τόπου μας…
Η οικογένειά του είχε να επιδείξει πολλούς αγωνιστές, κληρικούς και διδασκάλους του γένους, μεταξύ των οποίων και ο Γρηγόριος Παλαμάς.
Ύμνησε το δάσκαλο. Την προσπάθεια και τον καθημερινό αγώνα του… Ποιος εκπαιδευτικός δεν έχει διαβάσει τους υπέρους στοίχους του;
«Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι !»
Ο θάνατος του Κωστή Παλαμά στους δύσκολους καιρούς της κατοχής, το 1943, υπήρξε εθνική απώλεια.
Ο Παλαμάς πέθανε στις 3:20 π. μ. ημέρα Σάββατο, της 27ης Φεβρουαρίου 1943. Το θλιβερό άγγελμα διαδόθηκε σαν αστραπή από στόμα σε στόμα, σ` όλη τη γερμανοκρατούμενη πρωτεύουσα. Την επομένη μια πρωτοφανής λαοθάλασσα πλημμύριζε το χώρο του Α` Νεκροταφείου. Η κηδεία του πήρε τη μορφή μιας επιβλητικής εθνικής εκδήλωσης. Εκεί ο Σικελιανός αποχαιρέτησε τον ποιητή με το βροντερό του σάλπισμα: «Ηχήστε οι σάλπιγγες, σ` αυτό το φέρετρο ακουμπά ολόκληρη η Ελλάδα ».
Κι εκεί, ακούστηκαν, κάτω απ` το πέλμα του κατακτητή, από τα στόματα των Ελλήνων που παρακολουθούσαν την κηδεία, οι στροφές του Εθνικού μας Ύμνου.
Ο απόηχος των στίχων του βάρδου και λυράρη της πατρίδας, δεν θα πάψει να ευφραίνει τις καρδιές και να νοηματίζει τη ζωή μας.
Ας είναι αιωνία του η μνήμη…
Ζ. Κ.
