Ξυπνάω ένα πρωί με ένα εξόγκωμα στόν ουρανίσκο.
Λέω δέν είναι κάτι.
Θά είναι από κάποια κύστη στό δόντι.
Όμως αυτό μεγαλώνει.
Μεγαλώνει επικίνδυνα.
Τότε καταφεύγω στούς ειδικούς.
Οί πιθανότητες νά ζήσω ελάχιστες.
Μηδαμινές.
Στούς ειδικούς τών ειδικών. Σέ στοματολόγους.
Μόλις μέ βλέπουν συστήνουν κατευθείαν μαγνητική.
Ή διάγνωση δείχνει επιθετικό καρκίνο.
Έπρεπε νά ξεκινήσω αμέσως τίς χημειοθεραπείες.
Αλλά δέν τό έκανα.
Περιφρόνησα τόν καρκίνο καί πήγα άν καί δέν είμαι ό άνθρωπος ό θρησκόληπτος, νά ζητήσω τή βοήθειά Της.
Πήγα εκεί πού κάθε καλοκαίρι πηγαίνω ώς παραθεριστής γιά μπάνια.
Πήγα στήν Πάρο.
Μόνο πού αυτή τή φορά πήγα προσκυνητής, δεόμενος στήν Αγία εικόνα Της.
Πήγα στήν Παναγία τήν Εκατονταπυλιανή τής Πάρου.
“Παναγία μου βοήθησε με. Πάρε με υπό τήν Σκέπη Σου” , είπα καί ένας λυγμός τράνταξε τό στήθος μου.
Βγήκα νιώθοντας τήν Κραταιά παρουσία.
Καί τώρα ξεκινάει τό θαύμα :
Όταν έφτασα στόν περίβολο τής Μονής, μέ πλησίασε μία Γυναίκα. Ήταν ντυμένη στά μαύρα.
Είχε μαντήλι στό κεφάλι Της.
Μού έδωσε ένα μπουκαλάκι μέ λάδι.
Πάρτο μου είπε θά σέ βοηθήσει.
Είδα τό πρόσωπό Της.
Ήταν τό πιο γλυκό πρόσωπο πού είχα δει.
Μέχρι νά βάλω τό μπουκάλι στήν τσέπη μου είχε εξαφανιστεί.
Κατάλαβα ότι ήταν ή Παναγία.
Τήν αναζήτησα παντού. Δέν Τήν είδα πουθενά. Μέ τήν βοήθεια Της νίκησα τόν καρκίνο.
Ζώ!
Τής χρωστάω τήν ζωή μου.
Χρωστάω τήν ζωή μου Στήν Παναγία Τήν Εκατονταπυλιανή τής Πάρου.
Κώστας Χαρδαβέλλας
Δημοσιογράφος
Πηγή: Γιώργος Γεωργουδάκης
