του Πέτρου Μηλιαράκη*
Η Κυριακή της 12ης Δεκεμβρίου 2021, ανέδειξε με την ανά την επικράτεια ψήφο 200 και πλέον χιλιάδων πολιτών τη νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, τέως ΠΑΣΟΚ,
Καταρχάς, ο γράφων οφείλει να στείλει συγχαρητήρια στο νεοκλεγέντα πρόεδρο Νίκο Ανδρουλάκη, με θερμό χαιρετισμό, λόγω της προσωπικής γνωριμίας – μέτρα ήδη αρκετά χρόνια – της απολύτως εκ του αυτού τόπου κοινής καταγωγής, αλλά και της κοινής πολιτικής καταβολής, καθόσον ο γράφων υπήρξε συνιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, στο οποίο λειτούργησε σε πολλά αντικείμενα, θέσεις και αποστολές μέχρι τον Μάιο του 2010, μέχρι την πρώτη δανειακή σύμβαση-μνημόνιο.
Στο Νίκο Ανδρουλάκη ο οποίος ουδέποτε διαφοροποιήθηκε, τόσο ως φορέας κρίσιμων κομματικών θέσεων όσο και μέσω της αποστολής του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν διαφεύγει – άλλωστε είναι κανόνας της κοινής πείρας – ότι η καταβαράθρωση της απήχησης του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία οφείλεται ακριβώς στην πολιτική αυτή: της μνημονιακής υποτέλειας και της συστηματικής απομείωσης των εισοδημάτων των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Ενόψει αυτού καίρια για το δημόσιο λόγο είναι τα παρακάτω:
«ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΞΑΝΑ ΜΕΓΑΛΗ Η ΠΑΡΑΤΑΞΗ»
Ο Νίκος Ανδρουλάκης εξελέγη πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, στο οποίο βεβαίως υποκρύπτεται το ΠΑΣΟΚ ή άλλως το «μετάΠΑΣΟΚ», με την κατουσίαν εντολή ή επιθυμία «να γίνει ξανά μεγάλη η παράταξη».
Στο «πώς», όμως, θα γίνει ξανά «μεγάλη η παράταξη», χωρίς να προσδιορίζονται «ποιες» θα είναι οι πολιτικές, μετά μάλιστα από την επέλαση των πολιτικών που αυτός ο χώρος επεφύλαξε στην ελληνική κοινωνία, δεν ακούστηκε απο το Νίκο Ανδρουλάκη, ούτε όμως και από κανένα άλλο υποψήφιο για την προεδρία του κόμματος!
Το ίδιο συνέβη αναφορικώς και με τα εθνικά ζητήματα! Πλήρης η ανυπαρξία λόγου και τοποθετήσεων!
Αυτή η «πολιτική εικόνα» που ουδεμία σχέση έχει με την πολιτική στο προσκήνιο, προδήλως δεν τιμά την πολιτική ζωή και δεν παρέχει εγγυήσεις για την αναβάθμιση του πολιτικού λόγου!
Οι απλουστεύσεις, οι γενικεύσεις, και τα αόριστα συνθήματα και γενικά οι σύντομες «συναισθηματικές» αναφορές «να επαναφέρουμε τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ» κ.ά., αφορούν συνθηματολογία «οπαδικού χαρακτήρα» και τίποτα περισσότερο. Βέβαιον είναι δε ότι ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει «ποια» ακριβώς πολιτική θα ακολουθηθεί από το νέο πρόεδρο, καθώς απο τον προεκλογικό λόγο στα επι μέρους «κρίσιμα ζητήματα» είναι άγνωστες οι θέσεις του νέου προέδρου, όπως είναι άγνωστες και οι θέσεις των λοιπών ανθυποψηφίων!.. Το μόνο που γνωρίζει η κοινή γνώμη είναι το οπαδικού χαρακτήρα σύνθημα: «να ξαναγίνει μεγάλη η παράταξη»!..
Ιδού, λοιπόν, ότι πρέπει να διευκρινιστεί σύμφωνα με το παλαιό σύνθημα «εδώ και τώρα», «ποια» θα είναι η νέα πορεία της «νέας εποχής», για να διαπιστώσει η κοινωνία εάν πρόκειται πράγματι για «νέα εποχή» και όχι απλώς για αλλαγή νέων προσώπων που καταλαμβάνουν τις αυτές θέσεις… στο σύνηθες για το ΠΑΣΟΚ δόγμα: «φύγε εσύ – έλα εσύ».
Η «ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΟΡΕΙΑ» ΑΠΑΙΤΕΙ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ
Παραλλήλως, η «νέα ηγεσία», επειδή ακριβώς στήριξε μνημονιακές πολιτικές – πολιτικές συγκυβέρνησης με τη δεξιά, θα πρέπει να διευκρινίσει τον όρο της «αυτόνομης πορείας». Και τούτο διότι τη μεταλλαγμένη πορεία του ΠΑΣΟΚ βαρύνει, ως προεκτίθεται, η προϊστορία της συγκυβέρνησης με την παραδοσιακή δεξιά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Πρόδηλο είναι ότι ζούμε στη «μεταΠΑΣΟΚ» εποχή, όπου το ΠΑΣΟΚ για να είναι «εδώ», δηλαδή με την κοινωνία, πρέπει να «το αποδείξει» με συγκεκριμένες πολιτικές και όχι με αόριστες πομφόλυγες και επικοινωνιακή «σοσιαλδημοκρατική ρητορική» – που ουδεμία σχέση έχει με το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ.
Διαφορετικά, το «ΠΑΣΟΚ της παρούσας συγκυρίας», και αν ακόμα θα εξακολουθεί να υποκρύπτεται (ή όχι) στο ΚΙΝΑΛ, δεν (θα) είναι «εδώ» με την κοινωνία, αλλά κάπου αλλού, κάπου «εκεί», «εκτός τόπου», «εκτός του τόπου», δηλαδή, που δεν συμβιβάζεται με την ιδρυτική του διακήρυξη!
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).
