Kηδεύτηκε σήμερα στη 1:00 μ.μ. από το Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλυβιανής η απελθούσα Μοναχή Ευμενία.
Συνέρρευσε πολύς κόσμος από το πρωί και ασπάστηκε την τιμία σορό της, που είχε εκτεθεί σε προσκύνημα από χθες το βράδυ στο Ιερό Παρεκκλήσιο της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας.
Μετά τη σημερινή πανηγυρική Θεία Λειτουργία των Θεοφανείων η σορός της μεταφέρθηκε στο Καθολικό της Μονής.
Παρά τη δυσκολία της ημέρας και της μεσημβρινής ώρας, συμμετείχαν στην εξόδιο ακολουθία πολλοί Χριστιανοί που την γνώρισαν και την αγάπησαν.
Προεξήρχε της Ακολουθίας ο λίαν σεβαστός π. Σπυρίδων Αποστολάκης, μαζί με άλλους Ιερείς.
Παρέστη συμπροσευχόμενος ο Αρχιμανδρίτης π. Αντώνιος Φραγκάκης, Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως μας.
Δεν έλαβε μέρος λόγω της ιδιαίτερης προσοχής που επιβάλει μία πολύ λεπτή εγχείρηση που υπέστη στο μάτι.
Τέλος ομίλησε με το δικό του θεολογικό τρόπο για τη Μακαριστή Ευμενία, αφού την είχε ζήσει από μικρό παιδί.
Ήταν εκεί, παρά τη δυσκολία της ημέρας και ο Υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης, που γνώριζε και αγαπούσε τη αείμνηστη μοναχή και εκείνος από μικρό παιδί…
Η Αδελφότητα και ο Λαός την συνόδευσαν στο Κοιμητήριο της Μονής και την απέθεσαν ευλαβικά στην τελευταία της κατοικία.
Ετάφη στο μνήμα της μοναχής Μαρίνας της Μικρασιάτισσας, που εκοιμήθη το 1984 και ήταν από τις αγίες μορφές του Μοναστηριού.
Έτσι έκλεισε ο επίγειος κύκλος της ζωής της, γεμάτος από ασκητικούς μόχθους και μαρτυρικές υπομονές…
35 χρόνια σκληρής καρκινοπάθειας, επτά εγχειρήσεων, αδιάκοπης ταλαιπωρίας, από δυνατές χημειοθεραπείες και βαριά φάρμακα, που είχαν και ως προέκταση στομαχικές διαταραχές και άλλες δυσμενείς παρενέργειες.
Όμως όλη αυτή η ταλαιπωρία ήταν «πεδιόν δόξης λαμπρόν», αφού, όπως είπε και ο πατέρας Αντώνιος, όχι μόνον δεν την κατέβαλε ψυχικά, αλλά έκανε πιο ανθηρή την έκφραση του προσώπου της, πιο δυνατή την πίστη της και πιο ατσάλινη της υπομονή της.
Έτσι, είχε τη δυνατότητα να στηρίζει και να εμπνέει κάθε πομενένο και κατατρεγμένο της ζωής…
Σίγουρα θα την υπαντήσουν ο Άγιος Ευμένιος Αρχιεπίσκοπος Γορτύνης, του οποίου το όνομα έφερε.
Τον αγάπησε από νεαρή ηλικία, λόγω του Μακαριστού Αρχιμανδρίτου Ευμενίου Συγγελάκη που τον έφτασε στο Μοναστήρι ο αρχικός πυρήνας της Αδελφότητας.
Μιλούσε στη δόκιμη Ιωάννα για τον Άγιο Ευμένιο, την έκανε να συνδεθεί μαζί του και πήρε την εικόνα Του από το Γέροντα Ευμένιο και άλλα Ιερά αναθήματα.
Όταν πιέστηκε πολύ να εγκαταλείψει το Μοναστήρι και να επιστρέψει στο σπίτι της, της εμφανίσθηκε καθ΄ ύπνους ο Άγιος Ευμένιος και την καθησύχασε.
Της είπε να μη φοβάται, γιατί εκείνος την είχε θέσει υπό την προστασία του…
Ο Άγιος Ευμένιος συνέχισε να δείχνει την ευμενή παρουσία του στη νεαρή δόκιμη.
Στη μοναχική της κουρά θα λάμβανε το όνομα Φεβρωνία.
Όμως το προηγούμενο βράδυ είδε και πάλι καθ΄ ύπνους τον Άγιο Ευμένιο Γορτύνης.
Ήταν ολοζώντανος μπροστά της.
Της είπε: «Να πεις αύριο στο Δεσπότη να σου δώσει το όνομά μου. Θέλω να ονομασθείς Ευμενία μοναχή».
Δίστασε εκείνη αρχικά να το κάνει.
Πάλευε όλη μέρα με το λογισμό αν θα έπρεπε να το πει.
Τελικά πλησίασε αργά τον αείμνηστο Τιμόθεο, λίγο πριν την ακολουθία της κουράς.
Πριν προλάβει να ανοίξει το στόμα της, έκπληκτη τον άκουσε να της λέει:
“Ξέρω, ξέρω, παιδί μου. Ευμενία θα ονομασθείς. Ήρθε και σε μένα απόψε ο Άγιος Ευμένιος και μου το είπε…”
Θα την υποδεχτεί, επίσης, ο θεραπευτής του οξυτάτου καρκίνου που την βασάνιζε, ο Άγιος Σάββας της Καλύμνου.
Μιλούσε γι΄ αυτόν και έτρεχαν τα μάτια της βρύσες.
Δεν μπορούσε να συγκρατήσει τη συγκίνησή της για τον ευεργέτη Άγιο της ζωής της.
Θα την υποδεχθεί ο Άγιος Γέροντας της Αρχιεπίσκοπος Τιμόθεος, που μετέδωσε στην αδελφότητα πυριφλεγή αγάπη για το Χριστό και θυσιαστικό φρόνημα για τους ανθρώπους…
Θα την υποδεχθεί η επιφανεστάτη Γερόντισσα Νεκταρία, η ονομαστή Γερόντισσα Φιλοθέη, η πρώτη Ηγουμένη της Μονής, η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία, όλος ο θεόλεκτος χορός της επουράνιας αδελφότητας και φυσικό ο Γέρων Νεκτάριος της Καλυβιανής που της έλεγε με χιούμορ, αλλά αποδείχθηκε ο λόγος του προφητικός: «Άκου κοριτσάκι μου! Μπορεί εσύ να παλεύεις με το θηρίο του καρκίνου, αλλά θα θάψεις πολλούς. Εγώ θα φύγω πρώτος και η πρώτη μετά από μένα θα είσαι εσύ. Δεν γνωρίζω όμως πόσο διάστημα θα κρατήσεις μετά από εμένα»!
Όντως έτσι έγινε!
Την ημέρα της εξόδιου ακολουθίας του Γέροντος Νεκταρίου, το έλεγε συνεχώς αυτό με χαμόγελο η αδελφή Ευμενία.
Κράτησε εννιά μήνες (την Κυριακή 8 Ιανουαρίου είναι το ενιάμηνο μνημόσυνο του πατρός Νεκταρίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Καλυβιανής).
Ας είναι αιωνία η μνήμη της και τώρα που βλέπει «πρόσωπο με πρόσωπο» το Σωτήρα Χριστό, ας θυμάται όλους εμάς στο ικετήριο ακούραστο έργο που αναλαμβάνει από σήμερα.
Να έχουμε την ευχή της.
