Πήραμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο:
Στον Άνθρωπο της καρδιάς μας…
Χθες βράδυ έφυγε για τους ουρανούς η καθηγήτρια και υπεύθυνη για αρκετά χρόνια του ορφανοτροφείου, της Παναγίας της Καλυβιανής η δεσποινίς Όλγα Λουκογιαννάκη και έπειτα από τη χειροθεσία της αδελφή Νεκταρία Ήταν άνθρωπος άκακος απονηρευτος , καλός προπάντων δοτικός Το χαμόγελο σταθερά ζωγραφισμένο στα χείλη της .Ο λόγος της μεστός ήρεμος συμβουλευτικός Μιλούν για αυτήν τα παιδιά “η στοργή της Παναγίας” της Ι Μ της Παναγίας Καλυβιανής” Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποιον δίπλα τους όταν έρχονται στην ζωή Κάποιοι είναι τυχεροί περισσότερο από άλλους Εμείς ήμασταν από τα ποιο τυχερά παιδιά που μπορώ να σκεφτώ Είχαμε την τύχη να την έχουμε
δίπλα μας. Να μας μαθαίνει να μας δείχνει να μας καταλαβαίνει Να μας αγαπά με τον δικό της μοναδικό τρόπο
Ποτέ δεν ήταν κουρασμένη για εμάς Είχε πάντα χώρο στην αγκαλιά της . Ας ήταν πάντα γεμάτη με δουλειές και έννοιες. Μόνο αγάπη είχε μέσα της για όλα τα κορίτσια που είχαν την τιμή να μεγαλώνουν δίπλα της . . Καλό ταξίδι να έχεις Να μας προσέχεις από εκεί ψηλά. . Καλό παράδεισο στον φύλακα άγγελο μας…
Ποια ήταν η Όλγα Λουκογιαννάκη
Η Όλγα Λουκογιαννάκη γεννήθηκε πριν 72 χρόνια με καταγωγή από το Ρέθυμνο και την Αθήνα.
Ήταν καθηγήτρια Φιλόλογος και υπηρέτησε στο Γυμνάσιο των Μοιρών από το 1985 έως το 2012 οπότε συνταξιοδοτήθηκε.
Έμενε στην Ιερά Μονή Καλυβιανής, όπου ήταν στήριγμα στα διακονήματα του Μοναστηριού και στα παιδιά που ζούσαν εκεί.
Ήταν ιδιαίτερα αγαπητή απ΄ όλη την αδελφότητα και η Ιερά Μονή Καλυβιανής είναι ευγνώμων για την προσφορά της και τη βοήθειά της.
Με τη συνταξιοδότησή της και λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε αναγκάστηκε να μετακομίσει στην Αθήνα για να είναι κοντά στα νοσοκομεία και στους γιατρούς.
Πριν λίγους μήνες μετακινήθηκε στην Πάτρα όπου και δεχόταν θεραπείες στο εκεί νοσοκομείο.
Ζήτησε να γίνει Μοναχή, που ήταν όνειρο ζωής και πράγματι έγινε, στην Ιερά Μονή Ελαιούσας της Μητρόπολης Πατρών.
Σ΄ αυτό το Μοναστήρι θα γίνει σήμερα Σάββατο στις 12:00 το μεσημέρι, η νεκρώσιμος ακολουθία και η ταφή της…
