Σαν σήμερα στις 5 Αυγούστου του 1939, δεκατρείς νεαρές κοπέλες ( οι μισές ανήλικες) και σαράντα δύο νέοι άντρες εκτελέστηκαν τα ξημερώματα στη Μαδρίτη, από το καθεστώς του δικτάτορα Φράνκο. Έμειναν στην ιστορία ως ” τα δεκατρία τριαντάφυλλα” ( las trece rosas).
Έγινε και ομώνυμη ταινία.
Ετσι προς ενημέρωση για όποιους υποστηρίζουν ότι η δικτατορία του Φράνκο ήταν μια soft δικτατορία, αξίζει να γνωρίζουν οτι με αυτόν τον τρόπο, εκτελέστηκαν πάνω από 150.000 άνθρωποι.
Αρκεί να υπήρχε μια απλή καταγγελία ότι κάποιος ήταν rojo ( κομμουνιστής).
Η δημοκρατία αποκαταστάθηκε στη χώρα μόλις το 1975 με τον θάνατο του δικτάτορα.
Τα πρώτα χρόνια υποστήριζα ότι οι ισπανοί σέβονται τους θεσμούς με έναν υπερβολικό τρόπο.
Σε αντίθεση με εμάς.
Όμως με τον καιρό διαπίστωσα ότι στην πραγματικότητα φοβούνται τους θεσμούς.
Γιατί ο φόβος αυτός, που καλλιεργήθηκε από μια σαραντάχρονη δικτατορία πέρασε στα γονίδιά τους.
Η μισή ισπανική κοινωνία, ήταν οι χαμένοι του Εμφυλίου ( 1936-1939) που φυσικά δεν μπόρεσαν όλοι να αλλάξουν χώρα.
Αναγκάστηκαν να μείνουν και να υπομείνουν.
Ζώντας με τον φόβο.
Που μέχρι σήμερα, ακόμα τον συναντώ.
Τα δεκατρία κορίτσια που εκτελέστηκαν σαν σήμερα, μοδίστρες οι περισσότερες, είχαν φυλακιστεί με την κατηγορία ότι ανήκαν στις JSU ( Ενωμένη Σοσιαλιστική Νεολαία) της οποίας γενικός γραμματέας ήταν ο 19χρονος τότε Σαντιάγο Καρίγιο.
Η σύγχρονη ιστορία της Ισπανίας με συναρπάζει πάντα.
Θυμάμαι ότι Αύγουστο μήνα συνελήφθη και εκτελέστηκε ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Στην αρχή του Εμφυλίου το 1936….”
( από την Dora Makri)
Πηγή: Stefanos Pantos
