Της Ζαμπίας Λαζανάκη*
Αυτή εδώ η πόρτα δεν είναι μια απλή σιδερένια πόρτα!
Κάποτε ήταν η πόρτα που άνοιγε το σεντούκι των θησαυρών.
Και φυσικά δεν μιλάω για χρυσάφια και διαμάντια ,για σμαράγδια και ρουμπίνια.
Ποιος τα υπολόγιζε τότε;
Τότε που θησαυροί ήταν ένα βότσαλο λευκό, μια χαρτοπετσέτα πολύχρωμη, μια αρωματισμένη κόλλα αλληλογραφίας, ένα γραμματόσημο, μια σοκολάτα ιόν αμυγδάλου, ένα παγωτό σοκολάτα” Λύρα” .
Με ευκολία έχω φυλάξει και ξεσκονίζω τώρα την ταμπέλα που υπήρχε πάνω από αυτήν τη πόρτα.
ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ
Η ΚΑΘΑΡΗ ΓΩΝΙΑ
ΜΙΧ. Ι. ΞΗΜΕΡΑΚΗ
Το όνομα “Καθαρή γωνία” δεν άρεσε στον Μιχάλη και με άσπρη μπογιά το έσβησε,κράτησε μόνο το όνομα του και το “παντοπωλείο”.
Για εμάς όμως που του ριξαμε μια πρώτη και τελευταία ματιά , άσβηστο έμεινε .
Λάθος έκανε τότε ο Μιχάλης, το όνομα του έπρεπε να σβήσει και να γράψει το όνομα της γυναίκας του, της Κατίνας.
Εκείνη ήταν η μπακάλισσα της γειτονιάς μας!
Εκείνη μας άνοιγε το σεντούκι με τους θησαυρούς και τις γεύσεις που χαράχτηκταν στον ουρανίσκο των αναμνήσεων μας.
Εκείνη βασάνίζαμε κάθε μεσημέρι που την ξυπνούσαμε ή την σηκώσαμε από το τραπέζι για ένα σακουλάκι γαριδάκια έξτρα ή για μια τσιχλόφουσκα με νεροτατουάζ μέσα της.
Είχαμε δει και την ελληνική ταινία με τον Βουτσά που φώναζε:
“Κάτινα σαλαμάκι” και” Κάτινα σαλάμακι” της φωνάζαμε κι εμείς!
Μερικά καταστήματα πρέπει να υπάρχει νόμος να μην κλείνουν ποτέ την πόρτα τους . Να μην κατεβάζουν ποτέ ρολά τα τείχη τους!
Αυτά που κρατάνε άσβηστα όλα τα γράμματα από την ταμπέλα τους.
Αυτά που περνάς και μουρμουρίζεις για χρόνια :”Ένα παγωτό βάνιλια ξυλάκι”.
Αυτά που κάθεσαι στα πεζούλια τους και σε κερνάνε παγωμενη κανελάδα
από άσπρο παγούρι βγαλμένο από την κατάψυξη.
Αυτά που η κατάψυξη τους έχει χιόνι από τον Ψηλορείτη…το κατακαλόκαιρο!
* Η Ζαμπία Καζανάκη είναι Νηπιαγωγός και συγγραφέας παιδικών βιβλία, με καταγωγή από τον Αμπελούζο
