Γράφει ο Γιώργος Μαμάκης
Καλός Χειμώνας είναι τελικά μόνο ο χιονισμένος!
Το ξέρω πως μέρες τώρα άσπρισαν οι οθόνες μας από άπειρες φωτογραφίες με χιόνι σε όλες του τις μορφές.
Προσωπικά, δεν κουράστηκα να χαζεύω την ασπρισμένη φύση, παιδιά να βουτάνε λαίμαργα τα χέρια ακόμα και σε λίγα εκατοστά χιόνι…
Δεν κουράστηκα να διαβάζω ενθουσιασμένα ποστ ενηλίκων που ένιωσαν και πάλι παιδιά, μιας και ο χιονιάς φέτος μας επισκέφτηκε καθυστερημένα…
Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτα πιο μαγικό από το φρέσκο χιόνι…
Ούτε από τις τόσο εύθραυστες μα δυνατές συνάμα χιονονιφάδες να πέφτουν στο πρόσωπο σου και να λιώνουν πριν προλάβεις να απολαύσεις το μεγαλείο τους.
Από την σιωπή που τις συνοδεύει.
Από την απόκοσμη αίσθηση που σου αφήνουν.
Από ίχνη που δεν κρύβονται.
Από το να συναντάς στο δρόμο σου τοπία που μοιάζουν σαν να τα άχνισε ένα τεράστιο χέρι, ή που μοιάζουν σαν να βούλιαξαν μέσα σε ζάχαρη άχνη.
Σταματώ, παρατηρώ και απολαμβάνω τα σχέδια του χιονιού στα δέντρα, τις νιφάδες του χιονιού που πέφτουν μέσα στην απόλυτη ησυχία πάνω στο πρόσωπό μου, τον καθαρό αέρα και την έντονη μυρωδιά του μήλου.
Όλες οι αισθήσεις παρούσες μέσα σε αυτό το άσπρο πάπλωμα που εμπνέει ηρεμία και μας κάνει να εκτιμάμε την παρούσα στιγμή.
Το χιόνι είναι λευκό.
Αγνό.
Τρυφερό.
Άκακο.
Γλυκαίνει τις αισθήσεις.
Μιλάει κατ’ ευθείαν στη ψυχή μας!
