Γράφει η Μαρία Μαυρουδή
Με θλίψη πληροφορήθηκα το θάνατο του κυρίου Γιάννη Παρασύρη.
Ένας υπέροχος εκπαιδευτικός –ένας αξιόλογος Διευθυντής μα πάνω από όλα ένας γλυκός και τρυφερός Άνθρωπος, που δυστυχώς δύσκολα συναντάς στη σημερινή εποχή.
Είχα την τύχη να τον είχα διευθυντή όταν φοιτούσα στο 25ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου.
Μία γλυκιά φυσιογνωμία που τη βάζεις στην καρδιά σου και δεν την αφήνεις ποτέ να φύγει από κει.
Δεν μου έκανε μάθημα αλλά δεν θα τον ξεχάσω ποτέ για τον γλυκό και τρυφερό του λόγο για την μεγάλη αγκαλιά που ήταν ανοιχτή για όλους και όλες μας.
Ήταν από τους εκπαιδευτικούς που αποτέλεσαν πρότυπο για μένα.
Πριν από μερικά χρόνια τον συνάντησα με τη σύζυγό του τυχαία στην 62 Μαρτύρων.
Στάθηκα για λίγο να τον χαιρετήσω.
Μετά από τόσα χρόνια ήταν λογικό ότι δεν θα με γνώριζε.
Σαν τώρα αντηχούν στα αυτιά μου τα λόγια του.
Μαίρη έλα να δεις μία κοπελάρα που είχα μαθήτρια .
Η χαρά του ήταν μεγάλη όταν του ανακοίνωσα ότι ήμουν συνάδελφος και ότι είχα αποκτήσει τη δική μου οικογένεια.
Με αγκάλιασε στοργικά .
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την συνάντηση μας, αλλά κυρίως όταν αποχαιρετιστήκαμε τα λόγια του.
Έχε την ευχή μου παιδί μου.
Λόγια που με συγκίνησαν βαθύτατα.
Μία ευχή που την κρατάω σαν πολύτιμη φυλακτό.
Καλό ταξίδι αγαπημένε μου κύριε Γιάννη.
Πάντα θα έχεις μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου όπως επίσης και στην καρδιά τόσο και τόσο μαθητών και μαθητριών, που είχαν την τιμή να σε έχουν γνωρίσει και να έχουν διδαχτεί πολλά όχι μόνο από τις γνώσεις σου αλλά και από τον ατόφιο κι ανθρώπινο χαρακτήρα σου.
