Της Μαρίας Μαυρουδή*
Κάθε σχολική χρονιά που φτάνει στο τέλος της , τόσο τους εκπαιδευτικούς όσους και τους μαθητές, τους διακατέχουν έντονα συναισθήματα.
Όλη η ένταση της σχολικής ημέρας, η πίεση που αισθανόμαστε να μας κατακλύζει μέσα στη σχολική αίθουσα θα αποτελέσουν παρελθόν.
Οι όμορφες στιγμές με τα μικρά μας ζουζούνια θα μείνουν ανεξίτηλες σε κάποιο μέρος της καρδιάς μας και οι στιγμές εκείνες που για κάποιο λόγο έτυχε να μας στενοχωρήσουν, δεν θα τους επιτρέψουμε σε καμιά περίπτωση να χαλάσουν αυτή την όμορφη και τρυφερή σχέση που αναπτύσσεται κάθε χρονιά μέσα στους χώρους του σχολικού περιβάλλοντος.
Τα χρόνια περνάνε τα ζουζούνια μας μεγαλώνουν , προοδεύουν και εμείς οι εκπαιδευτικοί χαιρόμαστε να τα καμαρώνουμε, νιώθουμε περήφανοι για την πρόοδο τους και αισθανόμαστε μία ηθική ικανοποίηση αφού και το δικό μας μικρό λιθαράκι έπαιξε το δικό του ρόλο για την προσωπική τους πρόοδο και εξέλιξη.
Πόσο χαιρόμαστε όταν τους συναντάμε μετά από χρόνια… και παρέα ξετυλίγουμε το κουβάρι των περασμένων αναμνήσεων το οποίο μας μεταφέρει στα ανέμελα και ξέγνοιαστα χρόνια της τρυφερής παιδικής ηλικίας για εκείνους και στις εμπειρίες ζωής που κάθε χρονιά αποκομίζουμε ως εκπαιδευτικοί από αυτούς.
Και το ομορφότερο δώρο για έναν εκπαιδευτικό είναι εκείνες οι αναμνήσεις που μέσα τους κρύβουν τη δροσιά της παιδικότητας και τις στάλες της αθωότητας, τις οποίες είναι στιγμές που έχουμε ιδιαίτερα ανάγκη.., προκειμένου να μας δώσουν τη δύναμη να προχωρήσουμε μπροστά και να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε δυσκολία τύχει να εμφανιστεί δίπλα μας .
Ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας έλαβε ένας εκπαιδευτικός από κάποιον μαθητή του πριν από μερικές ημέρες.
Ένα δώρο που τόσο στον μαθητή αλλά κυρίως στον αξιόλογο εκπαιδευτικό έχει ιδιαίτερη αξία. Αναφέρομαι στο δώρο που έλαβε ο κύριος Καψαλάκης Ζαχαρίας από έναν μαθητή του τότε που συντροφιά με ένα ακορντεόν παρουσιάστηκε με τους μικρούς του μαθητές στην τηλεοπτική εκπομπή του Γιώργου Βιτώρου.
Ένα βίντεο που όπως ήταν αναμενόμενο προκάλεσε τη συγκίνηση όχι μόνο του εξαίρετου δασκάλου κυρίου Ζαχαρία ,αλλά και των μικρών του μαθητών τότε , ενηλίκων σήμερα.
Γιατί τα χρόνια και αν επέρασαν και οι καιροί διαβήκαν της ζήσης όμορφες στιγμές μες στην καρδιά αφήκαν.
Ευχαριστώ από καρδιάς τον κύριο Ζαχαρία που μοιράστηκε μαζί μας το ανέλπιστο δώρο καρδιάς που έλαβε και πάνω απ’ όλα τον ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε όταν του ζήτησα με αφορμή το πολύτιμο δώρο του ,να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο.
Εύχομαι να είναι πάντα καλά και αυτός και οι μαθητές τους και να λαμβάνει συχνά τόσο ανέλπιστα και ανεκτίμητης αξίας δώρα. ..
* Η κ. Μαρία Μαυρουδή είναι Δασκάλα, Υποδιευθύντρια στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Μοιρών και συγγραφέας παιδικών βιβλίων
